Muzikant/zanger Paul Vens is compleet gevallen voor Emmylou Harris. In al zijn enthousiasme stuurde hij een juichende beschouwing over haar laatste cd Stumble into Grace, precies op de dag (afgelopen dinsdag) dat wij de recensie van Assie Aukes in onze rubriek cd-recensies plaatsten. Natuurlijk is het dubbelop, maar we vonden de spontane actie van Vens dermate sympathiek en bijzonder dat we zijn relaas alsnog publiceren:
Beste muziekminnaars, minnaressen,
In een vlaag van enthousiasme wil ik jullie wijzen op een zangeres waarvan ik enorm onder de indruk ben. Deze cd is 'Stumble into Grace' is zo mooi en goed. Ik heb gepoogd iets op te schrijven om jullie aan te moedigen deze fantastische muziek te gaan beluisteren en daardoor nog gelukkiger te worden dan dat je nu al bent.
Hartelijke groet,
Paul Vens
Emmylou Harris - Stumble into grace
Wie was Emmylou Harris ook alweer, dacht ik toen ik ergens haar nieuwste cd zag. Een folk zangeres uit de vroege jaren zeventig, en verder kwam ik niet, nooit meer wat van gehoord. Ze kan nu goed 55 of 60 zijn, geen idee. De hoes foto laat haar én profile zien, een heel mooi grijs geworden vrouw. Bij beluistering van haar laatste cd 'Stumble into Grace' ben ik totaal overstag gegaan en roep jubelend van de daken, dat ik betoverd ben door haar, muziek, zang, tekst, fantastisch. Liederen over grote gevoelens en tijdloze liefdes zoals bijvoorbeeld in het tweede nummer, 'I will dream':
Wanneer jouw vuur stervende is
En het laatste licht wat je zult herkennen
Zal het licht zijn dat ik voor jou bewaarde
Het is geen gewone 'sterrenliefde'
Ik zie precies waar je bent liefste
Niemand anders kan deze liefde zo ver laten uitstralen
Om jou veilig te loodsen.
Ook al zeg je dat je me niet wilt.
Een vleug middeleeuwse, vrolijke folk kom ik tegen in 'Little Bird' waarbij je, als je mee neuriet, steeds met de maat in de war komt. Maar zij niet, de voortreffelijke vrije en creatieve muzikanten om haar heen geven de liederen zoveel mee aan muzikaliteit, creativiteit en alles spelen zij ten dienste van het lied.
Dat Emmylou zich goed bewust is van het Amerika van vandaag hoor je in 'Babylon'. Over siliconen, klonen en meer moderne verminkingen van het leven geeft duidelijk ze haar mening. Aan het einde van het lied vraagt ze de jonge mensen hun lied te zingen om de aarde te helen.
'A way out of this dark, we make our own heaven and hell'
Ook zij heeft begrepen dat het een mensen taak is woorden te zingen om de aarde te eren.
(Terzijde, zie ook het boek van Masuru Emoto, 'Boodschap van Water')
Deze cd geeft een beeld van de andere kant van Amerika, Emmylou zingt helder, is creatief, krachtig, wijs geworden. Het gevolg is dat je pure waarheid, echtheid voelt als ze zingt. Zij heeft op muzikaal gebied het niveau van Van Morrison en Dylan in hun beste tijden, ook zoekers en mystici van onze tijd, maar bij Emmylou krijg je het gevoel dat ze nog beter in staat is te luisteren naar haar hart.
Mijn favoriete nummer op deze plaat is 'Evangeline'. Steeds als ik denk het nummer door te hebben verschijnt er een onverwachte wending die mijn ziel in verbazing naar adem doet happen, zo schoon.
'O Evangeline,
So you sleep with none,
You wake with the ghosts'.
De ook op leeftijd zijnde zusjes Anna & Kate McGarrigle zingen hier en daar mee en laten hun wijsheid nog eens horen in 'Plaisir de Amour', (één moment van oprechte liefde kan je een leven lang doen lijden!) Het klinkt alsof het bij je thuis is de kamer gezongen wordt.
De cd besluit met 'Cup of Kindness' met de prachtige tekst over hoe je een leven lang kunt zwerven over zee en bergen, en andere landen bezoekt om wijsheid te vinden. Tenslotte kom je tot de ontdekking dat zij al die tijd naast je gestaan heeft.
Conclusie, ga die cd halen en deel je leven met haar, deel de rijkdom van een vrouw die haar eigen liederen doorleeft, schrijft en op unieke wijze zingt. Heb haar lief, ze wijst ons een weg naar echtheid en waardigheid.
Paul Vens