Marieke Smegen:
Ik ken geen band die zo energiek en vrolijk
met muziek omgaat dan de Canadese La Volée d'Castors
Marieke Smegen is medewerker van folkforum.nl en schrijft zeer geregeld een column
vanuit haar woonplaats Edinburgh. Haar columns zijn te lezen op de pagina Column.
Het jaar 2002 heeft voor mij zoveel veranderingen gebracht dat ik er een boek over zou kunnen schrijven. Hier zal ik het houden bij enkele gebeurtenissen, ontwikkelingen en hoogtepunten die mij voor altijd zullen bijblijven.
Ik woon nu alweer ruim 1,5 jaar in Schotland, maar herinner me nog goed de eerste
sessies die ik hier meemaakte. Ik kreeg al snel negatieve opmerkingen omdat m'n
gitaarspel niet goed genoeg was. En dat terwijl ik in Nederland altijd goed kon
meekomen. Wat een verschil.
Het jaar 2002 heeft voor mij echter een verandering gebracht: nadat ik enkele keren had ingevallen voor een vriend van me die de sessie in de Royal Oak leidde heb ik nu de sessie overgenomen en leid hem wekelijks - betaald. Daarnaast ben ik nu gevraagd een tweede sessie te gaan starten in de White Heart. Alweer betaald.
Bovendien ben ik de eerste persoon die ze gevraagd hebben. Ik word nu als muzikant gewaardeerd, en ook al ben ik Nederlands, men vraagt me om traditionele Schotse sessies te leiden. Ik verdien mogelijk meer geld met folk dan sommige van die mensen die me vorig jaar vertelden niet mee te spelen.
Op het muziekgebied zijn dus positieve dingen gebeurd, maar ook op schrijfgebied gaat
het niet verkeerd. Allereerst is folkforum natuurlijk gestart - en ik kreeg er m'n eerste column op muziekgebied. Ik schreef al voor NewFolkSounds en doe dat nog steeds, maar naar mate m'n Engels verbeterde kreeg ik ook aanbiedingen van Britse tijdschriften.
Ik heb voor de Traditional Music Maker geschreven en ook voor het Irish Music Magazine ben ik freelancer. Daarnaast schrijf ik voor The List - een uitgaanstijdschrift voor Glasgow en Edinburgh. Dit allemaal naast m'n voltijd baan als journalist bij een persbureau in Edinburgh. Een baan die ik trouwens ook dit jaar heb gekregen.
De beste ervaring in folkmuziek dit jaar was m'n reis naar het Isle of Lewis. Het was bijzonder om dit eiland te bezoeken en een andere kant van Schotland te ontdekken: de zeer conservatieve houding die de mensen er hebben, het Gaelic dat er als eerste taal wordt gesproken en de natuur die weer totaal anders is dan de rest van Schotland. Ook de Callanish Standing Stones waren erg bijzonder: het is de grootste steencirkel van heel Groot Brittannie. Ik was er echter voor een folkfestival.
Als journalist kwam ik in contact met een aantal relatief beroemde musici en ik kreeg de kans mensen te interviewen die je normaal niet zo makkelijk tegenkomt. Sommigen zeggen dat ik mezelf gelukkig mag prijzen omdat ik een interview met de Hothouse Flowers (zie NewFolkSounds - waarschijnlijk januari 2003) heb kunnen regelen - iets dat inderdaad wel wat moeite kostte. Maar ik moet toegeven dat het concert van de Flowers het enige concert is waarbij ik vervroegd ben weggegaan. Het is niet echt mijn smaak.
Veel beter, en voor mij het absolute hoogtepunt, was het concert van de Canadese La Volée d'Castors en het interview dat ik later met de bassist had (zie Irish Music Magazine - waarschijnlijk februari 2003). De band komt in januari naar Glasgow en ik
ga er zeker voor zorgen hen daar weer te zien. Ik ken geen enkele andere band die zo energiek en vrolijk met de muziek omgaat dan deze Canadezen en dat resulteert en heel goede, leuke folk.
Tsja, en dan kan ik nog wel doorgaan met tientallen andere hoogtepunten, zoals bijvoorbeeld het ontmoeten, leren kennen en sluiten van vriendschappen met muzikanten waarvan ik twee jaar geleden dacht dat ik ze nooit zou ontmoeten, laat staan leren kennen. Dat is een onderdeel van de Edinburgh sessie-scene en juist daarom zal ik hier niet snel weer weggaan. Schotland is een paradijs voor sessiemuzikanten en daarom ben ik erg blij hier te kunnen wonen - en te blijven nu ik een voltijd baan heb gevonden.
Dan rest me iedereen een fantastisch nieuw jaar te wensen, met hopelijk veel muziek!
En de groeten aan alle sessiemuzikanten in O'Ceallaigh (Groningen): zonder hen was ik waarschijnlijk nooit in Schotland beland.