Ad van Meurs (The Watchman):
Voor het eerst kon ik met volle teugen
genieten van iets wat ik zelf gemaakt had
De plaat die ik ieder jaar bovenaan mijn lijstje heb staan is de plaat die al jaren onderkend/miskend is en wel 5am Joseph Parsons. Joseph zat afgelopen herfst in een bandje genaamd Hardpan, samen met drie andere songwriters.
Mijn eigen meest prettige ervaring is onbescheiden, schaamteloos maar waar. Toen onze plaat af was (Carnival) in juli was ik een weekje in een flatje in de Bijlmer van Praag.
Ik kwam er toen achter dat ik voor het eerst van mijn leven onbevooroordeeld en met
volle teugen iedere keer weer kon genieten van iets wat ik zelf gemaakt had. (het is altijd spannend als iets af is; eenmaal uit het creatieve proces verdwenen ben ik gewoon een luisteraar als ieder ander en dan gelden er andere wetten dan wanneer je iets aan het opnemen en schrijven bent)
Live vond ik David Olney op Folkwoods weer fantastisch.
In Oklahoma zag ik een viertal: Blazon Pearl. Een nieuw soort Mamma's & Pappa's
die de sterren van de hemel zongen. Ik hoop ze een keer naar Nederland te kunnen halen.
Negatief is dat het kroegen-circuit steeds verder trivialiseert. Vier van de clubs
die voorheen in het Folksurvivalcircuit zaten zijn er mee opgehouden. Cobbus in
Veldhoven is verkocht aan een popiejopie baas, De Fantast wil geen singersongwriters
meer en is met de woensdag opgehouden. Het Spektakel in Asten is verkocht. De lasten van het isoleren van het pand gecombineerd met de lasten van live muziek en een teruglopende belangstelling hebben hen de das om gedaan. De Kroeg in Geldrop is niet geschikt voor Cultuur.
Berlage in Eindhoven is ook begonnen om op maandag te programmeren; waar wij ons
twee jaar lang zonder budget voor uitgesloofd hebben gaan ze nu met flink budget het
nog eens proberen en kan het moeilijk worden voor onze Manic Monday in de Buut. (ik
ben hier pissig over, het is matennaaierij).
Binnenkort kun je alleen in schouwburgen en theaters met forse entree nog naar een
solist met een gitaar gaan kijken. Ik vind dat daar iets tegen moet gebeuren.
Net zoals BIM een circuit voor jazz heeft opgericht moeten wij, folkies, misschien iets
gaan verzinnen waardoor er plekken op de wereld blijven waar akoestische muziek in een intieme ambiance mogelijk blijft. Ik weet dat Bert van de Kamp en zijn kompaan Frans Bevers hier ook al mee bezig zijn. Misschien moeten we de koppen eens bij elkaar steken. Enfin, dit laatste is natuurlijk niet voor de lijstjes maar voor de lucht in mijn hart !
Ik wens jullie mooie dagen
en hopelijk gaan we nog mooie dingen organiseren komend jaar.
Misschien tot 5 januari in Gemert.
Cheers Ad