Roland Mathijssen (Inner Strength):
Alle cd's van Djalu horen in
de Folk top 100 aller tijden
Roland Mathijssen is een autoriteit op het gebied van de didgeredoo.
Hij bespeelt dit instrument in de groep Inner Strength en schrijft erover op
zijn boeiende didge-website.
Voor mij is zowat elke dag de mooiste dag van mijn leven. De dagen uit het verleden
waren ook mooi en beslist de moeite waard, maar het wordt zo afgezaagd als je daar steeds aan terug blijft denken. Je dagelijkse leven wordt er anders minder mooi door :-)
Maar mooie didge momenten waren de dagen met Djalu in Eisenbach. Foto's hiervan
staan in het fotoalbum op mijn site. Djalu is een Aboriginal Oudste (klinkt op zijn
Nederlands zo ouwbollig, komt van het Engelse Elderly en betekent eigenlijk de baas van zijn stam/dorp omdat hij een van de oudere mannen is), die bekend staat om zijn didgeridoos en zijn manier van spelen.
Djalu Gurruwiwi was met zijn familie een week of twee in Duitsland om zijn cultuur
over te dragen. Is moeilijk in woorden te omschrijven wat er zo bijzonder aan is, maar
heel de manier waarop ze leven, denken en hun ideeen en kennis overdragen is gewoon bijzonder. Ik kon er helaas maar twee dagen bij zijn. Als ze komend jaar weer komen wil ik er beslist langer bij zijn.
Eigenlijk is de muziek die Djalu en zijn familie maken Folk van het eerste uur, die nog
steeds wordt gespeeld!! De 5 CD's die uitgebracht zijn met zijn didge-les en de songlines
uit the Northern Territory zouden eigenlijk in de Folk top 100 aller tijden moeten staan, hoewel de gemiddelde muziekliefhebber in Europa er waarschijnlijk enorm aan zal moeten wennen :-) Een heel korte beschrijving van de CD's staat natuurlijk op mijn site. Ergens onderaan in de lijst met CD's in de CD en Boeken lijst.
Gjallarhorn in Nederland was natuurlijk ook bijzonder. De manier waarop ze de didge integreren in Folk maakt het instrument hopelijk weer bekender. De didge staat nu nog vaak bekend als een saai straat instrument, een eentonige zoempijp (zoals de Aboriginals zeggen: Balandi Airplane Noise), echter op de juiste manier bespeeld en eventueel uitschuifbaar zoals de didjeribone is het instrument perfect te integreren in
hedendaagse westerse muziek. Charlie McMahon met Gondwana laat dit eigenlijk
al jaren zien.
Ook met onze band proberen we de didge meer te laten zijn dan de drone.
Vooral in The Power of Now is de didge een sterk percussie element, afgewisseld met
een mystieke klank in de rustige delen.
De verwachtingen voor komend jaar?
Het is absoluut de bedoeling dat we doorgaan met Inner Strength. We proberen
komend jaar weer gemiddeld 1 x per maand op de planken te staan. Verder hopen we langzamerhand op 1 of 2 festivals te kunnen gaan spelen. Ook proberen we buiten de
regio Eindhoven af en toe op te treden. Het ligt bijvoorbeeld in de planning om
op 1 Maart in de Lantaern in Zevenaar te spelen. Als er dit jaar weer een didge festival
in de buurt van Amsterdam is, is er ook een goede kans dat we daar staan. Daarnaast treed ik met de didge solo ook een paar keer per jaar op.
Ook DidgeWeb zal blijven bestaan (tenzij de hemel naar beneden valt :-) ). Met
bijna 30.000 NedStat hits in 2002 en nog steeds stijgende bezoekersaantallen kun je
bijna niet anders :-)
Ik ben geen echte festival loper. Festivals die te groot, te massaal zijn hoeven voor mij als bezoeker nooit zo nodig. Maar als er iets heel speciaals is te zien, wie weet ga ik er dan
wel naar toe. Het plan is om in 2003 naar Folkwoods in Eindhoven te gaan en naar Sfinks. Dat laatste vooral om naar de didge workshops te gaan en afhankelijk van planning en playlists mogelijk ook nog luisteren.
Ik hoop dat Djalu weer komt, dat Charlie McMahon niet te ver van Eindhoven een
concert geeft, dat Yothu Yindi weer terug naar Nederland komt, en verder laat ik me aangenaam verrassen met wat er komt.
Groetjes,