Sterke songs, maar
té verschillende stijlen
Gerard van Maasakkers en de Vaste Mannen - Vol Dagen - Music & Words
Vol Dagen van Gerard van Maasakkers, bevat in de nummers As ge ooit, Liedje van ooit en We gaon op huis aan, drie super-songs. Dat is het goede nieuws. Het slechte is dat dit album qua muziekstijlen té verscheiden is.
Van Maasakkers wordt overstelpd met positieve reacties en hij lijkt met Vol Dagen een nog breder publiek te raken. Maar desondanks nu dus toch een gemeende kritische kanttekening.
Verwijzingen naar calypso, zydeco, musette, americana en afro raken allemaal de folky sfeer. Maar uitstapjes naar cabaret en lichte jazz vallen daarbuiten. Voor mij mag het materiaal op een cd qua genre wel iéts uitwaaieren, maar moet 't toch binnen één stemming passen. In die zin vereist een cd een andere samenstelling dan een live-concert.
Zodra vingers ritmisch gaan meeknippen, ben ik geneigd door te zappen. En liedteksten hoor ik liever gezongen dan gedeclameerd. Het hart van de cd lijdt daar onder. Nr 5 vanwege vingergeknip (Benny), nummer 6 vanwege gepraat (Mee en dan), en nummer 7 vanwege koortje met wel érg zachte G en iets te gemakkelijke funk (Nee Gij).
Twee van die drie nummers zijn tekstueel wél de moeite waard. Mee en dan tackelt een taboe. Het gaat over een weduwnaar die worstelt met een gebrek aan genegenheid en sex. Van Maasakkers dingt met dit nummer mee naar de Annie M.G.Schmidt-prijs. In maart is de uitslag. Benny gaat over de coming out van een homoseksuele jongen. Maar de bijna vrolijke muziek dreigt de luisteraar op het verkeerde been te zetten.
Van Maasakkers komt er al jaren zelf ruimschoots voor uit homo te zijn.
Hij gaat met dit onderwerp dan ook luchtig om. Zoals ook blijkt uit een ander nummer op de cd Zonder Vleugels met ondermeer de volgende passage:
Ik stond te zingen in 'n vol café
Mer luisteren deejen er mer twee
'n Zekere Yvon mee unne vent,
En die vent is nou van mijn.
Na twee weken luisteren sloeg ik de nrs 5, 6 en 7 over. De nummers 1 tot en met 4 en de nummers 8 tot en met 10 zijn elk op zich goed tot buitengewoon. Nu ik aan het recenseren sla, draai ik weer de complete cd. Na verloop van tijd merk ik dat ik Mee en da n ondanks het gepraat toch meer ga waarderen vanwege de melodielijn (mooi refrein!) en de bugel van gastmuzikant Jeroen Doomernik.
De drie hoogtepunten van deze cd verdienen een uitgebreidere toelichting:
Liedje van altijd
Het nummer over de moeder van Gerard van Maasakker, Liedje van altijd, is sterk en ontroerend, met mooie achtergrondzang van de Very Girls. Enige minpuntje is de iets te nadrukkelijke percussie. Maar toch een super-song met 'n kippevel-tekst, bijvoorbeeld als het gaat over het moment dat Gerard na jaren weer eens naast zijn moeder in de kerk zit:
'En nou zitten we samen in de bank,
't Orgel begint en 't dameskoor zet in,
En ons moeder zingt 'n liedje mee, van dank.
En ik heur die stem,
Die ook al vur me zong,
Die oer-vertrouwde stem, as ik nie slaopen kon.
Ik durf nie opzij te kijken,
Ik durf't nie te laoten blijken
Mer ik zing mee, en ik koester dit moment;
Grijze moeder mee'ne grote vent.'
As ge ooit
As ge ooit is een vertaling van het nummer Broken Wings van Jan Willem Roy, die Brabantse americana-zanger met wie Van Maasakkers dit nummer samen zingt. Een rauwe- én een geslepen diamant, een leuke én sterke combinatie!
En een tekst met niveau:
M'n whiskeyglas is halfvol,
Mer ooit dan stop ik helemoal, ooit,
As ge ooit
As ge ooit nog 's terugkomt
As ge ooit, 'n hart van spijt
As ge ooit terug bij mijn komt
Moette weten; mij raakte nie meer kwijt
We gaon op huis aan
Met We Gaon op huis aan heeft Van Maasakkers weer eens een echte meezinger gecreëerd. Tijdens live-optredens zet het zich in no time vast in je hoofd en zing je 't refrein mee. De versie op de cd is terecht mét publiek opgenomen. Zo hoort dit nummer te zijn; op 't eind luidkeels meegezongen. Kom we gaon, kom we gaon…
Diversiteit aan stijlen is op albums van Gerard van Maasakkers al langer usance. Toen stoorde ik me daar minder aan dan nu. Hoe dat komt? Ik zag hem verleden jaar als solist. Alleen met zijn gitaar op het podium. Dat sprak me enorm aan. Ook zag ik hem tijdens "Naked Song" in Gemert. Daar stonden de Very Girls hem bij met hun engelenstemmen en zong hij twee nummers met J.W.Roy. In vergelijking met de band-concerten komt Van Maasakkers dan veel dichter bij en doet hij enkel zijn eigen ding.
Sindsdien ben ik ervan overtuigd dat hij het natuurlijkst en meest ontspannen overkomt in een klein gehouden zanger-met-gitaar-setting. Oké, een contrabas, of een tweede gitaar mag erbij; misschien zelfs nog een blazer of accordeonist. Maar meer niet. Zijn nieuwste cd zou aanvankelijk een dergelijke "Naked Song"-aanpak krijgen, maar Van Maasakkers heeft de enthousiaste - maar tevens té kaleidoskopisch uitwerkende - inbreng van zijn bandleden teveel kans gegeven.
Henk - Waardering 7