Anouhar Brahem:
absolute top
Anouhar Brahem: Le Pas du Chat Noir ECM 1792
Anwar Brahem is een meester op de "Oud", een Arabische Luit. Geen muzikant met een strenge etnische opvatting getuige zijn laatste werkstukken: "Thimar" met bassist Dave Holland en saxofonist John Surman en het meer traditionele Astrakan Café met klarinettist Barbaros Erköse en percussionist Lassad Hosni.
Na de totstandkoming van "Thimar", "een emotionele uitputtingsslag" volgens Brahem, raakte hij de Oud een tijd niet aan. Hij richtte zich op de piano en producer Manfred Eicher (ECM) spoorde hem aan een piano CD op te nemen.
Hoewel Le Pas du Chat Noir geen piano CD is, uiteindelijk werden oud en accordeon toegevoegd, is dat uitgangspunt nog duidelijk hoorbaar. Een zeer ongewone bezetting: Oud (Brahem), Piano (François Couturier) en Accordeon (Jean-Louis Matinier). Le Pas Du Chat Noir bevat 12 stukken, allen van de hand van Brahem.
Het knappe van de CD is dat Brahem thema's uit de klassieke Arabische muziek moeiteloos verenigt met Westerse thema's. Zo ontstaat een prachtig palet (geen ratjetoe) met
verwijzingen naar Tango, Musette maar vooral naar de Romantiek (Satie, Debussy). Maak niet de vergissing dit in het bijzijn van Brahem "wereldmuziek" te noemen: "Wereldmuziek bestaat niet, het staat noch voor een muzikale beweging, nog voor een zekere artisticiteit: het is een Westers marketingetiket."
De CD beweegt zich tussen strenge klassieke lijnen en geïmproviseerde laissez-faire. Dat is ook de spanning die zich openbaart na het grondig beluisteren van deze CD. Zoveel aandacht voor zorgvuldig gearrangeerde details maar ook ruimte (zij het beperkt) voor improvisatie. Beetje minimalistisch door minimale tempowisselingen en het repetitieve in de verschillende composities. Melancholiek, dromerig, verstild, introspectief maar beslist geen New-Age. Daarvoor kent de muziek te veel nuances en diepgang.
Ik heb geen enkel zwak nummer op dit schijfje van ruim 70 minuten (!) kunnen ontdekken. Wel een aantal favoriete nummers: "Leila au Pays du Carrousel", "L'arbre qui voit" en "Pique-nique à Napur". Nog een plus: de kwaliteit van de opnames. Haarscherp, ruimtelijk, gedetailleeerd. Absolute topklasse deze CD.