Wè- nun Henk = v.l.n.r: Roeland Uijtdewilligen: drums, percussie, zang
Hans Hoosemans: gitaar, mandoline, trom
Katrien Bos: contrabas, viool
Mark van Dal: gitaar, banjo, mandoline, mandoloncel, zang
Nicoline Soeter: viool
Carel van Oirschot: banjo, tambura, mandoloncel, bas, mandoline, zang
Luc Plompen: zang, gitaar, kazoo
foto: Maartje Ansems
Wè-nun Henk een fraaie
drie-eenheid maakt nieuwe cd
"Bar" zit in de kop gespijkerd om
er nooit meer uit te verdwijnen
Hoe gaat het met de Kempische folkmuziek? Nou die leeft nog zonder dat grimmige visoenen opgeroepen worden van klompendansende en bierdrinkende mannen met baarden en sandalen aan met geitenwollensokken erin. Dat imago is al lang niet meer. Het levende bewijs daarvan is Wè-nun Henk. Wie? Wè-nun Henk. Ooh die! Of je die naam nu snel of langzaam uitspreekt veel mensen kijken raar en verbaasd op bij het horen van de naam Wè-nun Henk. Voor de niet ingewijden, en dat worden er steeds minder, Wè-nun Henk is een in zijn moerstaal zingende folkgroep met een prettig eigen gezicht. Woensdag 13 maart zag hun tweede cd 'Bar', een selectie van de allerbeste traditionele Vlaamse en Brabantse liedjes van langgeleden die een nieuw jasje aangemeten krijgen, het levenslicht.
Op een gure winterzondagmiddag die meer in de maand november thuishoort dan in februari heeft Wè-nun Henk het druk want de nieuwe cd 'Bar' ziet binnenkort het levenslicht. Om het publiek op de hoogte te brengen van de geboorte van het nieuw muzikaal wereldwondertje moet de publiciteit op gang gebracht worden en wordt er flink gerepeteerd. Terwijl een voorzichtig zonnetje zich door de wolken heen wringt wordt het speelrepertoire vier uur lang liedje voor liedje doorgespeeld om kleine foutjes eruit te halen. Het werkt nog ook. Alsof de Kempische folkers een overdosis perfectionisme ingeslikt hebben, zo mooi klinken de folkdeuntjes. Over enkele weken moet het publiek eraan geloven en dan moeten de pareltjes glinsteren. Daar is geen discussie over mogelijk.
Als ik in de repetitieruimte binnenval is gitarist en tekstschrijven Hans weer op weg naar Antwerpen, zijn woonplaats. De oogjes van zijn net geboren zoontje Wannes smeken om aandacht. Geen probleem. De overige groepsleden; Carel, Nicoline, Marc, Katrien, Roeland en Luc spelen gewoon door en de pengebruiker die aan de tafel is bijgeschoven heeft andere dingen aan zijn hoofd en luistert meeslepend naar vrolijke en melancholische traditionele melodietjes. Pas als de instrumenten weggezet worden is het hoogste tijd geworden om een aantrekkelijk verhaal uit de muzikanten te peuteren over het ongeveer veertig minuten durende kleinood.
Om voor diegene die niet weten hoe Wè-nun Henk precies in elkaar zit, nemen we een duik in de tijd. Het uit Diessense en Hilvarenbeekse zandgrond ontsproten folkgezelschap bestaat inmiddels zeven jaar, een tijd waarin de interesse in folk alleen maar toegenomen is. In de natte zomer van '98 verscheen debuutplaat 'Gist' en ging het balletje echt rollen. Door journalisten die denken op de hoogte te zijn van folkmuziek werd het gezelschap de hemel in geprezen. In een artikel werd onder heel andere woorden vermeld dat de nieuwe cd van the Smashing Pumpkins met een gerust hart de clico in kon want "Gist" van Wè-nun Henk lag in de winkels. Muzikale raakvlakken tussen de Amerikaanse rockers en de volksmuziekgroep waren echter nauwelijks te ontdekken, maar een link was gelegd.
Om "Gist" nog meer onder aandacht te brengen volgden vele optredens en langzaam maar zeker begon de samenstelling van Wè-nun Henk te wisselen. Na even afwezig geweest te zijn verscheen gitarist Carel weer terug aan het front en verdween violiste Tessa en verscheen violiste Nicoline. Alsof er nog niet voldoende in de samenstelling gerommeld was, besloot zanger Martijn maar eens te gaan varen en mocht Luc zijn donkere stem komen openbaren. Door al die wisselingen is de band muzikaal alleen maar gegroeid. Het resultaat van de nieuwe cd is navenant.
"Bar" is iets intiemer, toegankelijk en meer volwassen cd dan voorganger "Gist". De liedjes zijn beter gearrangeerd en meer doordacht opgenomen. Behalve dat invloeden van Wannes van de Velde, Dommelvolk en een portie Veulpoepers terug te horen zijn, schuwt Wè-nun Henk ook de experimentele folkgroepen als Ambrozijn en Troisseur niet. De liedjes op "Bar" zijn voorzien van kop en staart en bevatten meer diepgang dan die op "Gist" waardoor de sfeer tot het uiterste tot uiting komt. Na enkele keren luisteren zitten de liedjes muurvast in je kop gespijkerd om er nooit meer uit te verdwijnen.
Licht uit, spelen maar
'Elk liedje heeft zijn eigen persoon en de plaat begint met kroeggeluiden. Al die personen die in de liedjes voorkomen, maken iets bijzonders mee. Een verhaalverteller aan de bar, de tachtigjarige oorlog, noem maar op. We zijn dan ook heel tevreden over de plaat die is opgenomen in de Tafelbergstudio in Tilburg,' zegt Marc glinsterend.
'Bernard Jussen zat achter de knoppen. Alles hebben we daar live gespeeld. Gewoon licht uit en spelen maar. Pas dan is het mogelijk de juiste sfeer weer te geven. Voor ons doen hebben we er best lang overgedaan. In september '00 hebben we vier liedjes opgenomen, in april '01 vijf en in oktober hebben we er nog vier het liedjes in leven in geschopt. De meeste liedjes zijn bewerkte traditionele liedjes en daar zitten geen rechten meer op.'
'Onze tweede plaat is meer doordacht,' vult Luc aan.
'Tijdens de eerste sessie speelden we veel liedjes over de oorlog. Aanvankelijk wilden we dat het thema van de plaat maken. Na een tijdje zijn we daarmee gestopt. Toen zijn we dieper in het archief gaan graven en kwamen er veel andere liedjes tevoorschijn. Om de liedjes toonbaar te maken moest een goede cd-titel verzonnen worden. Al snel kwamen we er achter dat het woord "Bar" de lading dekt.'
Carel: 'Bar heeft gewoon verschillende betekenissen; barre tijden, bar slecht, een kroeg.
Noem maar op. Bar is een woord waar je alle kanten mee in kunt en juist dat gevoel kleeft aan de cd. In ieder liedje duikt een bepaald persoon op die iets meemaakt in zijn leven. Bij het graven hebben we alleen Brabantse en Vlaamse liedjes uitgezocht. Liedjes van boven de rivieren waren vaak bijbelachtig en oubollig en de meeste teksten bestonden uit hele brave woorden. Braaf zijn wij niet. Nooit geweest en zullen we ook nooit worden. Dat gevoel willen we laten horen. Veel oude teksten die we uitgezocht hebben gaan over drinken en seks. De moraal van de plaat is dan ook dat je een knuppel bij moet hebben. Met zo'n woord kun je wederom alle kanten op. Maar vergis je niet; het motto van de cd is een kreet van André Manuel namelijk; "Kom maar op met de ellende, maar niet alles tegelijk."'
Plompverloren
De leven bestaat uit toevalligheden. Als vier dagen na het interview iemand die na aan het hart ligt na een lang en pijnlijk gevecht uit het leven wegvalt, krijgt de kreet van cabaretier en zanger André Manuel nog meer betekenis en komen de aantekeningen over Wè-nun Henk een tijdje in de diepvries te liggen. Maar het leven gaat verder en beloftes maken schuld.
Een beetje los van de wereld fiets ik tweeënhalve week later naar popzaal 013 waar Wè-nun Henk "Bar" aan het publiek presenteert. Ook live is de groep gegroeid en overtuigend, speels en enthousiast wordt het publiek enthousiast gemaakt en plat gespeeld. Maar wat doe ik op zo'n moment in een propvolle zaal waar veel bekende rondhangen en de sfeer per liedje opgevoerd wordt? Nou, ik sta plompverloren te luisteren naar de Vlaams-Brabantse liedjes die soms boertig en soms triest klinken en voor de rest doe ik niets. De aandacht van de mensen om me heen glipt als gladde gel door mijn vingers heen. Maar ach, wat maakt het uit? Voor het publiek kan de avond niet kapot en Wè-nun Henk overtreft zichzelf. Na het concert volgen nog verschillende toegiften. Meer dan normaalgesproken het geval is, heeft de folkgroep gerepeteerd.
Roeland: 'Repeteren doen we niet zoveel, maar zijn we bij elkaar dan gebeurd er altijd iets. Het is niet zo dat we elkaar continu in de haren vliegen, maar ieder spuit wel zijn ideeën. Dat houdt een groep levend. We doen aan lange termijn denken en met de frisse ideeën kunnen we weer vooruit. Zodoende leggen we oude tradities vast, snap je?'
Carel: 'We wilden iets maken wat tijdloos is en hoeven niet zo hoognodig onze grenzen te verleggen door er een portie reggea en funk bij te pompen. Dat laten we liever aan andere groepen over. Begrijp me goed, ik schuw popmuziek niet. Groepen als Captain Beefheart, De Kift, Gorki, Krang en the Velvet Underground zijn tijdloos. Laat ons maar een beetje rotzooien in het verleden. Van de meeste traditionele Brabantse en Vlaamse liedjes die op "Bar" terug te vinden zijn, heeft Hans de teksten aangepast. Hij heeft daar talent voor. Als je daar meer van wilt weten is dat terug te vinden in het boekje dat aan de cd is toegevoegd. Bovendien staan er verschillende tekeningen in van Adri Karsenberg, de drummer van André's bandje Krang. In onze beginjaren speelden we ook op feesten en partijen. Daar zijn we mee gestopt. Onze bedoeling is om op festivals en in theaters en schouwburgen te gaan spelen. Daar wordt tenminste naar ons geluisterd en daarom spelen we.'
Blinde schapen
Roeland: 'In het popwereldje is het niet anders. De truttige Nederlandse popzenders pikken geen folk op en weigeren nagenoeg altijd om opwindende muziek te draaien. De meeste deejays hebben de ballen verstand van muziek en van dat eindeloze gezever word ik strontziek van. Belachelijk dat dat allemaal kan hier. Ik drum ook bij Green Lizard. In het begin weigerde de deejays botweg onze platen te draaien. Na veel pluggen haalt één zo'n deejay een Lizard plaatje uit de stapel en de rest volgt als blinde schapen. Maar ach, wat dat betreft hebben Tilburgse bandjes mazzel. Kijk maar naar Krezib en Green Lizard.'
'Van "Bar" hebben we 1000 cd's geperst,' zegt Katrien bescheiden. 'Van "Gist" waren dat er maar 500. Inmiddels zijn die allemaal verkocht. Om zoals in het popwereldje gewoon is, de plaat te gaan pluggen zien wij niet zitten.
' Carel: 'We geven onze plaat in eigen beheer uit. Om onder aandacht te komen benaderen we enkele kranten en muziekbladen zoals: OOR, Brabants Dagblad, Omroep Brabant en enkele folkbladen. Het commerciële wereldje laten we links liggen. Dat is niks voor ons. Op "Bar" laten we horen waarin we uitblinken en onze lijfspreuk "drank, seks en folk" is een fraaie drie-eenheid geworden. Dat willen we zo houden.'