Organisator Tinus Kanters neemt zelf
de bediening ter hand... - Foto Ronald Rietman
....maar voor wie was al dat bier bestemd?
Voor Gerard van Maasakkers en zijn Vaste Mannen - Foto Ronald Rietman
Reportage: Hoe organiseer je
een festival bij ruim dertig graden?
Onze eindredacteur Henk was op Folkwoods, ondermeer om een recensie te schrijven voor het Eindhovens Dagblad. Hij liep de afgelopen dagen geregeld organisator Tinus Kanters tegen het lijf. Dat is geen probleem, want Tinus laat zijn gezicht overal zien, zowel voor, op, als achter het podium. Henk's waardering voor deze festivalorganisator groeide met de dag. Lees mee:
- door Henk -
Een paar dagen voordat Folkwoods begon bekeek ik de nieuwe locatie in Nuenen: De Gulbergen, een groot boscomplex met ruime open plekken. Wat was 't er stoffig en dor. De zon scheen onverbiddelijk, terwijl vrijwilligers liepen te sjouwen met van alles en nog wat. De hitte was niet te harden. Ze besloten hun werktijden aan te passen. Op het heetst van de dag trokken de medewerkers zich terug onder de parasols en de bomen. Dat het festivalterrein toch nog redelijk op tijd klaar was - en feeëriek aangekleed - is aan al die vrijwilligers te danken, maar meer nog aan de rust, de kalmte en het improvisatievermogen van de aimabele organisator Tinus Kanters met o.a. José Verspaget direkt aan zijn zijde. Die ontspannenheid behoudt Tinus Kanters gedurende het hele festival.
Niet duur
Op vrijdagavond speelt een zestal groepen in Amsterdam, die de volgende twee dagen op Folkwoods staan. Die moeten dus naar Eindhoven. Voor Tinus geen probleem. Hij heeft zo zijn contacten en chartert een stadsbus om het hele gezelschap op te halen, een kleine dertig muzikanten. Handig en niet duur.
Camping
Als Tinus tot zijn verbazing - maar meer nog vreugde - constateert dat de camping vrijdag veel voller stroomt dan verwacht, pakt hij z'n mobieltje en een uur later arriveren extra wc's.
Organisator Tinus Kanters
spreekt het publiek toe
- Foto Ronald Rietman
Brandweer
Vrijdagavond om half twaalf breekt hij in bij een concert, pakt de microfoon en zegt bescheiden: Ik ben Tinus Kanters (alsof het publiek dat nog niet weet). "Ik heb met de vrijwillige brandweer van Nuenen een rondje gemaakt over het terrein". De toon waarop hij het brengt verraadt dat hij een moeilijke boodschap moet overbrengen. "De brandweer vindt dat in verband met bosbrandgevaar alle auto's tussen de tenten op het kampeerterrein weg moeten". Eerder moest open vuur en barbecue al verboden worden. Zo'n mededelingen moeten lastig zijn voor Tinus, hij vindt luxe immers belangrijk en maakt het zijn gasten het liefst zo comfortabel mogelijk. Als ik hem dat later voorleg zegt hij: Ach, als ik dit met de beroepsbrandweer in Eindhoven had moeten regelen, was het festival compleet afgelast. Hadden ze het gewoonweg verboden, vanwege bosbrandgevaar. Had ik iedereen naar huis moeten sturen. Met die jongens van de vrijwillige brandweer hier in Nuenen, is beter te praten. Het viel hem dus mee. De opluchting straalde van zijn gezicht.
Buurtbewoners
Tinus bindt mensen. Hij weet altijd weer vrijwilligers enthousiast te maken. Hij heeft geduld en is gezegend met goede contactuele eigenschappen. Hij belt doodgemoedereerd bij buurtbewoners aan met de vraag of ze zin hebben om even naar het festival te komen. Een boer wist hem te verzekeren dat er zeker twintigduizend mensen waren bij dat festival daar in die bossen. Oh, kom dan maar eens mee, had Tinus geantwoord. Tijdens de concerten had hij gebuurt met het gemeentebestuur. "Nou volgend jaar staan we weer hier", zei hij na afloop.
Programmeren
Over het programmeren heeft Tinus zo zijn eigen ideeën. Zijn 14-jarige dochter had de Belgsiche coming band Aedo gezien, had er bij gedanst en was dolenthousiast. Baka Beyond viel uit, dus… Aedo geboekt. Vorige week op Dranouter kwam hij glunderend op me af: Heb je Aedo gezien. Geweldig. Op Na Fir Bolg waren ze al goed, en nu opnieuw. Je weet toch dat ze volgende week bij ons staan? Dat pakte inderdaad fantastisch uit. Aedo was een van de eye-openers voor veel Folkwoods-bezoekers die eigenlijk louter keltisch georienteerd waren.
Feest
In John van Luyn, de programmeur van de Melkweg heeft Tinus een collega-programmeur die de nieuwe folkdance-achtige stromingen overziet. Tinus zelf houdt van die muziek van de vorige folkrevival. Enthousiast vroeg hij zondag: Heb je vannacht die Ierse sessie nog meegekregen op het terras bij de bar? Hij had er duidelijk van genoten. Maar Tinus houdt ook van mooie stemmen. Als het aan hem lag kwam Laïs elk jaar.
Hij wil ook dat er iets gebeurt op het podium. Als hij Pater Moeskroen contracteert wil hij wel het feestprogramma, niet het theaterprogramma. Hij heeft er geen probleem mee dansmarietjes op zijn folkfestival te zetten. Pigmeat vond hij een van de vorige keren geweldig. Toen hij begreep dat een van de twee Pigmieters een nieuw project begonnen was, boekte hij dat blind. Daar ging 't mis. Jankobus Seunnenga bakte er niets van. Het typeert Tinus dat hij vervolgens de eerste is om dat toe te geven.
Boenen
De hitte sloopt iedereen. De vrijwilligers lopen de laatste festivaldag op hun tandvlees. Glazen en ander serviesgoed blijft op de tafeltjes achter. Niemand haalt ze meer op. Geen probleem. José, de rechterhand van Tinus, die samen met een paar medewerkers het secretariaat runt, artiesten ontvangt, pers te woord staat, en wat al niet meer, neemt die taak over en loopt fanatiek tafeltjes schoon te boenen.
Datum
Tinus krabt eens achter z'n oren, als ik hem zondagmiddag vraag hoe 't gaat. Voor Tinus is niet snel iets een probleem, maar nu zit 'm iets dwars. Er is één ding waar ik nog niet uit ben. De datum van volgend jaar. Het plan was 6-7-8 augustus 2004. We hebben dat zelfs al in ons programmaboekje nu aangekondigd. Maar dat is gelijk aan Dranouter…!? Hij vraagt aan me: Hoe zeker is het Dranouter op die data is? Zelden Tinus zo zien twijfelen.
Aantallen
Op de vraag hoeveel bezoekers er binnen zijn antwoordt Tinus: Ik zou het niet weten, als 't maar gezellig is. José zegt: Ik weet zeker dat iedereen op dit festival tevreden rond loopt. Dat is belangrijker dan aantallen.
Moe
's Avonds laat als DJ.Jak swingende muziek draait, nipt Tinus aan een pint. De wallen onder zijn ogen vallen steeds meer op. "Ja, ik ben moe", beaamt hij. "Vannacht om half vier thuis, nog even nagepraat. Om vijf uur naar bed. Maar ja, ik moest om negen uur weer hier op het festivalterrein zijn…."
Afscheid
De volgende ochtend als ik mijn tentje heb ingepakt rij ik nog even naar het festivalsecretariaat. Even een handje schudden met José. Bedankt voor het mooie festival. Haar antwoord is nagenoeg onverstaanbaar. Kennelijk is de vermoeidheid op haar stembanden geslagen. Op de terugweg komt een auto me tegemoet, het raampje open en een hand naar buiten. We remmen beiden af. Het blijkt Tinus. Ik steek ook een arm uit het raam. Midden op het zandpad in Nuenen schudden we elkaar de hand. Aimabel klinkt het: Bedankt voor je verhaaltje in de krant…