Bladen
“Bodixel zet met derde album grote stap voorwaarts”
Hier enkele passages uit het artikel in De Standaard:
...Hij werd bekend als zanger bij Ambrozijn en even bij Laïs, maar vandaag lijkt Ludo Vandeau steeds steviger op eigen benen te staan. ,, Nous ajustons incessament le monde'' , zong hij woensdagavond in Gent, met een stem die onvermijdelijk - en niet geflatteerd - deed denken aan Jacques Brel. (...) In de Handelsbeurs stelde Bodixel zijn plaat Marguérite voor, en dat bleek geen simpele opdracht. Om de nieuwe songs goed te kunnen vertolken, werd het kernkwintet versterkt met de accordeonist Gwen Cresens, drie blazers en drie strijkers. Je zag het zweet zo over het kloeke voorhoofd van Ludo Vandeau lopen...
...De Gentenaar ging er vol vuur tegenaan. ,,Vue de lune'' dreef nog sober op een gitaar en een cello, maar daarna sloeg Bruno De Castro een funky piano aan en kwamen de andere muzikanten erbij voor ,,Petite Chanson''. ,, Ik zag een rilling in je ziel/ is dat de liefde, de smart, of gewoon een weerspiegeling van de regen? ''. Vandeaus teksten staan zwanger van kleuren en geuren van de seizoenen, waartegen zijn ziel zich aanschurkt. (...) Als frontman heeft hij last om zijn publieke rol te vertolken, maar als zanger en auteur gaat er van Ludo Vandeau een pure, intense overtuigingskracht uit. Dit is een man voor wie zingen haast een missie is...
...Een label valt er vandaag niet meer op te plakken, al roept het poëtische gebruik van het Frans onmiskenbaar de wereld van het chanson op. Maar Vandeau verheelt niet dat hij dolblij is met zijn nieuwe ritmesectie, die hem toelaat zijn songs fors te brengen. Zijn prachtige donkere stem draagt die bredere groepsklank met zwier - al kan hij ook heel teder een sober lied zingen....
Zie ook www.bodixel.be.