De Amerikaanse zussen Bianca en Sierra Casady oftewel CocoRosie touren in Europa met hun tweede album Noah's Ark.
Met hun alternatieve naïeve folk oogsten ze niets dan lof: ‘Een nieuw, van zuiver- en schoonheid vergeven genre is hiermee van de grond gekomen', schreef Gijsbert Kamer in Volkskrant. In verschillende media komt Bianca aan het woord.
In het Vlaamse dagblad De Standaard zegt ze ondermeer: ,,We evolueren niet lineair. Nee, we bloeien langzaam open als een bloem. Dat is menselijk, denk ik.'' En op de site www.fileunder.nl : We verzamelen zoveel mogelijk spullen om muziek mee te maken. We houden met name van oudere spullen die we op vlooienmarkten vinden. Speelgoed waar muziek uitkomt...."
Hier enkele passages uit beide interviews. Dat in De Standaard verscheen op 9 september en werd geschreven door Sasja Vanderspeeten. Het interview op de site www.fileunder.nl werd geschreven door Marten en verscheen op 5 september.
Uit het artikel van Marten op de site www.fileunder.nl:
...."We zijn al zes maanden achter elkaar aan het touren. Ik hoop dat we komende winter vrij kunnen krijgen, want dit is een fulltime baan en keihard werken, en ik baal ervan dat ik zo weinig vrije tijd heb." Blijkbaar vormen de Grote Gerenommeerde Namen met wie de zusjes touren (zo zijn daar TV om the Radio, Bright Eyes en Devendra Banhart) niet genoeg compensatie voor hoe zwaar het ze valt. Omdat deze artiesten veel meer wereldwijd respect ontvangen dan CocoRosie vraag ik Bianca of zij en haar zus tijdens optredens door het publiek - en misschien zelfs door de mensen van de tour zelf - nooit gezien worden als die gekke meisjes met geluiden van race-auto's in hun liedjes. "Vind je TV on the Radio serieus dan? En Devendra Banhart is ook niet echt serieus. Ik hoop niet dat je bedoelt dat wij vallen onder grappige muziek, want ik háát grappige muziek. I think we're pretty serious." Ik vertel haar dat hoewel ik niet twijfel aan de serieuze werkwijze en houding die CocoRosie heeft bij de totstandkoming van de muziek, Bianca niet kan ontkennen dat het bij CocoRosie niet gaat om serieuze muziek in de zin van de traditionele singer/songwriter. Die gebruiken immers niet het gemiauw van mechanische speelgoedpoesjes in hun liedjes. "Dat komt omdat we minder stereotiepe instrumenten gebruiken voor onze muziek, en niet omdat we per se gek willen doen. We verzamelen zoveel mogelijk spullen om muziek mee te maken. We houden met name van oudere spullen die we op vlooienmarkten vinden. Speelgoed waar muziek uitkomt. En dan het liefst oud. Nieuw muziekspeelgoed heeft een te afgemaakt geluid. Ouder speelgoed is wat minder voorspelbaar en wat meer specifiek." Ik wijs haar op het live-samplen dat ik ze vorig jaar in Paradiso heb zien doen: Bianca spoelde toen een taperecorder steeds een klein stukje terug, en dan hoorde je de stem op het bandje gaan van "Hello? Hello? Hello hello? Hello?". Ik hield daar bijzonder veel van. "Oooooh, ja", zegt ze met een onaangekondigd enthousiasme, "dat was mijn favoriete speeltje, maar het is nu stuk. Het was een antwoordapparaat."...
...Ik vraag Bianca waarom hun nieuwe album minder soundscapes bevat en zoveel gestructureerder klinkt dan hun debuut. "Het album bestaat inderdaad uit gestructureerdere liedjes. Daar voelden we ons comfortabeler mee. Het is ook een ontwikkeling waarbij we ons comfortabel voelen." Is het ook een ontwikkeling die zich door zal zetten? Want dan kan er in de toekomst misschien een puur popalbum inzitten. "Ik weet het niet, ik zou het niet erg vinden. Ik heb wel respect voor de structuur van een popliedje. Ik zou zelfs graag een brug slaan tussen underground en pop. Maar ik luister nooit naar pop." Waar ze wel naar luistert: ESG en een breed scala aan Jamaicaanse artiesten. Het eerste album van de Wu Tang Clan is één van haar favoriete platen aller tijden. "Het meest houd ik van geïmproviseerde muziek. En ook van klassieke muziek, al vind ik daar de tijd niet meer zo voor." Ze luistert eigenlijk vooral vinyl en houdt zich totaal niet bezig met iPods en dat soort dingen. Ze is geen fan van mp3's, maar het online delen van muziek vindt ze niet per se erg. "I guess the more accessible the better." Ondertussen vraagt ze zich wel af hoe de cijfers eigenlijk zijn: weegt de grotere naamsbekendheid op tegen het financiële verlies aan het gratis verstrekken van de muziek? Dat ze wel bezig is met het online adverteren van muziek maakt ze duidelijk door te vertellen over het platenlabel dat ze zelf begonnen is: Voodoo Eros. De eerste release wordt een compilatie van zeldzame liedjes en/of liedjes die ze gewoon mooi vindt, met bijdragen van onder andere een nog zestienjarige Devendra Banhart, een opname uit 1968 van Vashti Bunyan, een op een onbewoond eiland opgenomen instrumentaal nummer van Patrick Wolf en een oude pianoriedel van grote zus Sierra....
Uit het artikel van Sasha Van der Speeten in De Standaard:
...,,Het christendom heeft een poetisch kantje waar ik veel van houd'' (...) ,,De Bijbel staat vol met contradicties, met perversie en veel romantiek. Alleen jammer dat die religie zoveel mensen uitsluit.'' We praten over Noah's Ark , de titel van CocoRosies tweede plaat. De zangeres beweert dat ze niet vertrouwd is met het Bijbelverhaal van de Ark van Noë. Allesbehalve zelfs, want ,,de titel kwam tot ons in een visioen'', aldus Bianca.
Jazeker, de Casady's zijn erg vreemde eenden. Hoewel Bianca en Sierra vandaag erg close zijn met elkaar, was er een tijd dat ze elkaar amper kenden. De New Yorkse Bianca verhuisde een drietal jaar geleden naar het Parijse appartement van haar zusje, met wie ze sinds haar kindertijd niet meer had gesproken. Het klikte tussen de dames en samen namen ze het merkwaardige La maison de mon rêve op, een naïeve plaat vol gammele drumcomputers, muziekdoosjes, speelgoedpiano's, het ruisen van cassettebandjes en de kinderlijke, vaak akelige zangstemmetjes van Bianca en Sierra. De meisjes kozen voor de naam CocoRosie, een samentrekking van de koosnaampjes Coco en Rosie die ze als kind van hun ouders meekregen....
...Op Noah's Ark hebben de zusjes Casady hun wereldvreemde muziektaaltje verfijnd. Hun intense mix van knulligheid en vakmanschap - Sierra beschikt over een getrainde sopraanstem en kreeg een klassieke pianotraining - is tegelijk aandoenlijk en bevreemdend. Ook CocoRosies teksten zijn hier hermetisch of vaag-spiritueel, daar dan weer opvallend helder, soms ronduit sarcastisch. Bianca en Sierra kruisen hun kinderlijke brabbeltaaltje met een hard realisme, zoals in ,,K-hole'', een liedje over ketaminegebruik. ,,De ketaminetrip is een metafoor voor jezelf verliezen in een donkere draaikolk,'' zegt Bianca. ,,Maar ze kan ook een spirituele betekenis hebben: je zit in je eigen, veilige biotoop, alsof je een poort naar een ander universum hebt gevonden.''....
...Drugs zijn de meisjes niet vreemd. Hun vader is een sjamanistische hogepriester van de heilige peyotekerk, een Zuid-Amerikaanse cultus die niet terugschrikt voor rituelen met hallucinogene paddestoelen. Als kinderen deden de zusjes vaak mee met deze bizarre vieringen.
,,Ik kijk er met gemengde gevoelens op terug,'' zegt Bianca. ,,Naarmate we ouder werden, ontdekten we dat we eigenlijk geen drugs nodig hadden om in extase te komen. Je bent veel sterker als je zonder hulpmiddelen een connectie met de rest van de wereld vindt. Maar vraag me niet wat ik aan die rituelen heb overgehouden.'' Een neus voor extravagante kunst - dat zonder meer. Je merkt het aan Bianca's kinderachtige schilderijen die voor de platenhoezen van CocoRosie worden gebruikt: net als hun muziek ademen de tekeningen een verraderlijke kwetsbaarheid. In CocoRosies breekbare liedjes ligt een seksuele dreiging die fel contrasteert met de speelse naïeviteit van de Casady's. ,,Dat hoor ik wel vaker,'' zegt Bianca. ,,Het is vreemd. Ik ken geen artistieke expressie zonder seksuele connotatie. Anders is het evenwicht zoek. Creativiteit en seksualiteit liggen dicht bij elkaar. Het genot die de inspiratie je bezorgt, lijkt sterk op seksuele drift of op prille verliefdheid.'' ...
...Nu een breder alternatief publiek weet heeft van CocoRosie, zou wel eens een bescheiden succes kunnen volgen. Hoe ziet Bianca dat? Ze haalt haar schouders op. ,,We evolueren niet lineair. Nee, we bloeien langzaam open als een bloem. Dat is menselijk, denk ik.''...