Associatie
met jaren '60
Het zal ergens begin jaren '90 zijn geweest dat ik John Gorka voor het eerst hoorde. Op een Windham Hill verzamelaar met het nummer "legacy". Een van de wegbereiders van wat in New York de "New folk movement" werd genoemd. Maar John Gorka heeft toch nooit de status bereikt van collega-muzikanten Suzanne Vega of Ani DiFranco, die tot diezelfde stroming gerekend werden.
9 CD's later is er eigenlijk nog niet veel veranderd aan de muziek van John Gorka. Natuurlijk, de productionele mogelijkheden zijn uitgebreid (op "Old Futures Gone" heeft hij de beschikking over 3 verschillende bassisten, hetzelfde aantal drummers en 4 verschillende extra zangstemmen). Maar thematisch is er niet zo veel veranderd. Misschien dat de songs op dit album iets grimmiger en donkerder zijn dan op voorgaande Cd's. Want veel optimisme straalt er niet van af.
Misschien is John Gorka wel te laat geboren. Zijn stijl en thematiek doen wel heel erg aan de jaren '60 denken. Wel met een paar belangrijke verschillen. Gorka is geen naar binnen gekeerde zeveraar die vol zelfbeklag verslag doet van mislukte relaties, vervlogen dromen of gemiste kansen. Het zijn meer overpeinzingen en observaties die in intieme songs met mooie teksten tot nadenken stemmen.
De associatie met de jaren '60 wordt ook gevoed door de 2 anti-oorlogssongs op deze CD: "Soldier after All" en "War makes War". Die laatste song klinkt, hoe oprecht ook, echt gedateerd. Er zijn een paar regels uit toespraken van Martin Luther King in de tekst van deze song verwerkt. Dat gezwollen taalgebruik: "the arc of the moral universe is long but it bends towards justice" of "let justice run down the water and righteous like a stream", past niet in de verfijnde stijl van Gorka.
Gorka is een singer/songwriter met een uitgesproken kijk op hetgeen hij doet of wil doen. In zijn eigen woorden: "I think of modern folk music more of an attitude or an approach than a musical style. Folk music is music that makes a difference in people's lives and one that finds a useful place. And there is more than one way to get there. To make music that makes a difference is the ideal. I guess that is my mission statement, my musical manifesto".
Gorka bezit het vermogen om via toegevoegde instrumenten/vocalen zijn songs een extra lading te geven ("Lay me Down"). Lucy Kaplansky is een van namen die al jaren de "harmony vocals" op Gorka CD's verzorgt. Ook weer op deze CD. Alice Peacock is een nieuwe naam en een zangeres om in de gaten te houden. De bijdrage van toetsenist Jeff Victor (toetsen) is opvallend. Uitbundig op zijn hammond-orgeltje ("Dogs & Thunder") maar o zo delicaat in "Lay me down" en "River". Die laatste 2 nummers krijgen echt een "lift" door zijn bijdrage.
Paul - Waardering: 7½