Internationale klasse
.
Amorroma, een Belgisch project rond fluitist/doedelzakspeler/componist Jowan Merckx liet zich al eerder opmerken via de CD "Op Voyage" (Wild Boar 21025). Daarop liet Merckx zich begeleiden door een keur aan (Belgische) gastmuzikanten. Op de opvolger "Carduelis", nieuwe muzikanten (m.u.v. Philip Noiret), en 15 uitstekende eigen composities.
Amor (liefde) en Roma (macht) worden samengebracht in het palindroom Amorroma. Binnen die tegenstelling of spanningsveld situeert de muziek van Amorroma zich. En die tegenstellingen zijn ruim voorradig op deze CD: In de instrumenten die tegenover elkaar worden gezet en bijzonder mooi contrasteren, in sfeer en in de uitvoering via bloedmooie arrangementen.
Het zijn geen muzikale snotneuzen waarmee Jowan Merckx zich op deze CD omringt. Dirk Naessens is hier vooral bekend als violist van Urban Trad. In dat electronische geweld komt hij veel minder tot zijn recht dan op deze akoestische CD. Niet overal prominent aanwezig, maar luister bijv. eens naar zijn bijdrage in het nummer "Open Raam". Een fraai duet tussen gitaar (Bert van Reeth) en diatonische harp (Rheidun Schlesinger) waarover Dirk Naessens losjes wat bluegrass-tonen strooit. Het daarop volgende "Lunatic/My Handicap" kent een bijna traditionele opening (een hele mooie gitaarstemming), maar ontwikkelt zich tot pure swingende blue-grass als viool en contrabas zich met het geheel gaan bemoeien. Het springerige laatste gedeelte ("My Handicap") klinkt erg vertrouwd, maar is toch echt ook een eigen compositie.
Dat gebeurt me vaker als ik naar deze CD luister: denken dat ik een nummer ergens van ken. Dat komt omdat er veelvuldig "geciteerd" wordt uit de Europese muziektraditie, echter nergens klakkeloos gekopieerd. Een nummer als "Indre" (Noiret) laat zich vergelijken met de allerbeste Ierse lament. Mooi gestreken bas en fabelachtig doedelzakwerk van Jowan Merckx. De bandoneon van gastmuzikant Dirk van der Harst fungeert hier als echo van die doedelzak. Een van de mooiste nummers van de CD. De overgang naar het up-tempo nummer "Jean Profite/Duti" is misschien een beetje te abrupt maar dat ben je snel vergeten naarmate dit stuk zich ontwikkelt. Herinneringen aan het "oude" Bamboche en Jean Blanchard dringen zich onweerstaanbaar op. Het nummer eindigt met de enige zangstem op deze CD: die van de Carduelis ("putter" of "distelvink"). "Hij geeft al eeuwen zijn lied door, over landsgrenzen heen, wars van modes en vrij als......een vogel". Toepasselijke titel.
Amorroma laat zich niet in een muzikaal hokje plaatsen. Wel beïnvloed door de Europese muziekcultuur, maar in alle composities origineel. Nog een paar hoogtepunten: "La Licorne D'yseult" is een stuk oude muziek dat door de combinatie van diatonische harp (Schlesinger) en dwingende bas (Noiret) zoveel extra's krijgt. Het harpwerk in "Le Passe-vite du Temps" is vergelijkbaar met hetgeen Savourna Stevenson doet. En wat een mooi contrast tussen die heldere, koele harpklanken en die rauwe knallende contrabas. In het musette-achtige "Le Mauvais Détour", klinkt de bandoneon van Gwenaël Micault soms als een kerkharmonium waar Jowan Merckx met fris en lichtvoetig fluitwerk overheen soleert. Het "traditionele" doedelzak- begin van "L'avion Rose" wordt al snel van een swing voorzien door gitaar en contrabas. Dat nummer gaat over in het feestelijke "Cumpleaños Lejano" waarbij de zuiderse ritmes uit de geluidsboxen knallen.
Een van de fraaiste titels die ik dit jaar op een CD tegenkwam is "Kattenjeukske", een warm klassiek gitaarstuk van de hand van Bert van Reeth hier in combinatie met de blokfluit van Jowan Merckx.
Een instrumentale CD van bijna 60 minuten, die uitnodigt tot zorgvuldig luisteren. En elke keer weer ontdek je wat nieuws op dit zeer muzikale produkt zonder zwakke plekken. "Carduelis" is van Internationale klasse.
Paul - Waardering: 8½