Puur Muziek Antwerpen '03

Afgelopen zondag voltrok zich in schouwburg de Arenberg in Antwerpen de tweede editie van het festival Puur Muziek. Jan Van Rymenant was er bij voor Folkforum.nl. Gisteren publiceerden wij het eerste deel van zijn uitgebreide en enthousiaste verslag, vandaag het tweede. Buitengewoon lovend was Jan gisteren over de Franse groep Lo Còr De La Plana, met a capella gezongen Occitaanse liederen. Nu roemt hij Trio Trad.

Jan kon vanwege de dubbele programmering onmogelijk alle concerten bijwonen. DJ.Jak stipt er op zijn site een paar aan waar Jan niet bij kon zijn. …Le Jardin Du Mystère met goeroe's Eric Montbell en Gabriel Yacoub waren het vooral de zangeressen (Sylvie Berger en wat mij betreft vooral Mari Rigaud) die de show stalen met wondermooie stemkunstwerkjes. Kadril was meer nog dan onlangs in Gent op dreef…. Van het project Het Molenkot dat vorig op het folkfestival in Tilburg en het wereldfolkfestival in Gent zo fraai werd uitgevoerd, kende Puur Muziek in Antwerpen een Franstalige versie. DJ.Jak daarover: Cher Moulin maakte ook zonder Ludo Van Deau prachtige 'kamer-folk'.

ImageTrio Trad (foto DJ.Jak)

Elf mooie uren, maar jammer
van dubbele programmering

- door Jan Van Rymenant -
Madingma, Cher Moulain, Pery Rose, Montbel-Berger-Yacoub en Kadril heb ik tijdens Puur Muziek in de Arenberg in Antwerpen afgelopen zondag niet of maar een klein stukje van kunnen zien, vanwege de dubbele programmering. Een beetje zonde eigenlijk, misschien komt er volgend jaar een betere regeling uit de toverhoed. Maar toch genoten. Naast de Franse groep Lo Còr De La Plana (zie deel 1) was Trio Trad top van het festival Puur Muziek.

Vera Coomans - Tom Theuns - Catherine Delasalle (B)
Drie enorme persoonlijkheden met een muzikale bagage om U tegen te zeggen. Deze combinatie stem - gitaar laveerde tussen traditionals, zachte blues en eigen composities. Tom Theuns (Ambrozijn, Nada, .....) , is momenteel ongetwijfeld één der grootste talenten uit de lage landen en samen met Vera Coomans en Catherine Delasalle en de hulp van een extra gitarist werd hier een uurtje puur genieten aangeboden. Erg mooie liedjes van bijvoorbeeld Bob Dylan en Angelo Branduardi werden door het publiek fel gesmaakt. De kleine zaal was deze keer niet overladen vol, juist genoeg plaats om even lekker weg te zweven en in de buurt te komen van een perfect zalig gevoel. Muziek kan toch mooi zijn. Het was anders moeilijk kiezen, in de grote zaal waren de halfgoden Gabriel Yacoub en Eric Montbel samen met Marie Rigaud en Sylvie Berger aangekondigd. Hopelijk zien we die op een andere keer terug. Tom en Vera hebben enkele jaren geleden samen een cd uitgebracht, Sometimes Within, verschenen bij Wild Boar. Een aanrader.

Trio Trad (B)
Deze drie muzikanten met een passie voor muziek, Aurelie Dorzee (viool), Luc Pilartz (viool en doedelzak) en Didier Laloy (diatonische accordeon) spelen mee bij diverse groepen, Musique a Neuf, Tref , Ialma, Panta Rhei zijn maar enkele van de projecten waar je altijd minstens één van hen aan het werk kan zien. Met Trio Trad bundelen ze hun talenten en het resultaat is een reis door groot Europa, en op wat voor een wijze. Met een ongelofelijke virtuositeit en instrumentbeheersing manipuleren deze muzikanten het dans-gen in je lichaam en moet je willens nillens meegaan in deze boeiende trip doorheen een muzikaal paradijs waar je liefst van al nooit meer weg wil. Het klikte perfect met het publiek en het aankondigen van de nummers was een optreden op zich. Nooit makkelijk om als Franssprekenden aan je publiek, in het Nederlands, trachten te vertellen wat er komen zou. De stuntelige maar vertederende manier waarop Didier Laloy dat probeerde is op zich al een mini cd waard. De muziek was geweldig, de sfeer optimaal en de muzikanten op hun best. En of de toeschouwers het goed vonden, tweemaal werden ze terug op het podium geroepen en het had gerust nog een half uurtje mogen verder gaan. Het is een feit, mooie liedjes duren niet lang genoeg.
Een unieke ervaring hoor, de groep Trio Trad, samen met Lo Cor De La Plana het beste van deze dag, zonder afbreuk te doen aan de anderen want het niveau was erg hoog en toch perfect toegankelijk. Het was over de hele lijn een geslaagde zondag.

Besluit van een gelukkig concertbezoeker
De organisatoren hebben hier puik werk geleverd, groot genoeg om puur en onversneden talent op het podium te krijgen, klein genoeg om het lekker gezellig te houden. Als het goed is kan ik enorm genieten van de betere muziek en zondag heb ik 11 mooie uren mogen beleven, waarvoor hartelijke dank. Een dikke pluim op de hoed van deze mensen maar toch één min puntje , de dubbele programmering. Zeker de laatste groepen had ik allemaal nog is aan het werk willen zien maar mezelf in twee snijden is me vooralsnog iets te pijnlijk. Dan misschien toch een groep minder of verspreiden over twee dagen.
MMM , bedankt ik kan er weer een tijdje tegen.

Overigens staan veel mooie foto's van Puur Muziek op de site van DJ.Jak. Hij geeft op zijn site ook een korte impressie van 't geslaagde festival met ondermeer de volgende zinsnedes: ...het grote podium was maar net groots genoeg voor AedO, Pieter was zelfs zo op zijn gemak dat hij eventjes een ommetje ging maken naar het vierde verdiep (touwtje van sax vergeten? En wij moeten dat geloven zeker? En die lippenstif dan in zijn nek?), Madingma ziet er na lang trainen minstens even jong uit als AedO en zijn trouwens veel gespierder (kijk maar eens naar de naaktfoto's in hun cd-boekje)...

Image
de Franse groep Lo Còr De La Plana.
A Capella Occitaanse liederen gezongen
door Manu Théron, Rodin Kaufmann,
Sébastien Spessa, Benjamin Novarino-Giana
en Denis Sampieri. Een aanrader voor
elke festivalorganisator, aldus Jan
.

Recensie deel 1: Keukkojoen, Aedo, Lo Cor De La Plana en Zuf De Zur

Pure klasse op festival
Puur Muziek in Antwerpen

- door Jan Van Rymenant -
Als je naar een concert vertrekt is het meestal de bedoeling dat je gaat om te genieten van de muziek. Wel, zondag in Antwerpen was het veel meer dan dat. De muziekliefhebber kreeg waar voor zijn geld. Lees en geniet mee.

Keukkojoen (B)
De (iets te) kleine zaal op het gelijkvloers kreeg deze jonge groep als openingsact te verwerken. Keltische, Scandinavische, Balkan, Siberische, traditionele en etnische muziek, het komt allemaal aan bod. Keukkojoen neemt zijn publiek mee op een wonderbaarlijke reis naar de mooiste muziekculturen. Maarten Decombel, Marijke Visterin, Mieke Evenepoel, Raphael De Cock, Sacha Van Loo en Griet De Taeye bespelen een hele resem instrumenten zoals accordeon, Uillean Pipes & Bajan, blokfluit, gitaar, percussie en cello. Voeg daarbij een aantal prachtige stemmen en je hebt een concert dat nog lang zal bijblijven. Zeker het stuk met keelzang blijft door mijn hoofd zweven.
Voorwaar een act die op menig festival niet zou misstaan en weer een bevestiging dat de volgende generatie muzikanten klaar staat om ons nog vele jaren te verrassen met de mooiste muziek.

AEDO (B)
Vijf jonge muzikanten die zelf enorm veel plezier beleven aan het musiceren en dat gevoel perfect kunnen transporteren naar het publiek. De sfeer zat er goed in vanaf het begin, Pieter was nog op zoek naar de draagriem voor zijn sax terwijl de andere muzikanten al op het podium stonden, maar eens die riem op zijn plaats begon het jonge talent aan een hartverwarmende voorstelling, in de grote zaal nota bene. Een uurtje complexloos sfeer maken, soms heel up-tempo en dan weer heel ingetogen zoals bij het nummer Tomas, geschreven door gitarist Jan Evenepoel. Een prachtig stukje muziek dat ook op hun mini cd staat.
Snaren die breken, veel humor, enkele verrukkelijke nummers die vanaf deze zomer pas op hun repertoire zullen staan maar die we in primeur kregen aangeboden en zeer veelbelovend klonken maar vooral ….stuk voor stuk erg goede muzikanten. Telkens weer zorgen deze kerels voor een geslaagde avond, of in dit geval namiddag.

Lo Cor De La Plana (F)
Zelfs als ik heel kritisch ben krijgt deze groep een 11 op 10. Vijf mannen op een stoel, enkele microfoons rondom hen en beginnen maar. Wat ik toen te horen kreeg is niet om te zetten in woorden, gewoonweg prachtig. De mensen die er bij waren zullen dat beamen. Machtig mooie polifonische gezangen en als instrument enkel handen, voeten, een soort tamboerijn en de hulp van een stemvork en uiteraard de stem.
Dit vijftal uit Zuid-Frankrijk zingt op een prachtige wijze religieus geïnspireerde liederen, steeds met een vleugje humor aangekondigd, maar ook echte snelle stukken waar de fervente volksdanser(es) over een stevig uithoudingsvermogen zal moeten beschikken om die ritmes bij te houden.
Sublieme prestatie en als ze in een straal van 200 km nog een keer optreden, ik zal er zijn. Zoals je nu vermoedelijk wel door hebt, een echte aanrader. Organisatoren ten lande, niet twijfelen dit is meesterlijk talent. Het beste wat ik dit jaar al gezien heb.

Zuf De Sur (I)
Deze groep komt uit het noorden van Italië, aan de grens met Slovenië en dat was goed merkbaar aan de stijl. Steeds benieuwd naar iets nieuws, ik had er nog nooit van gehoord, zochten we de zachte stoelen van de grote zaal weer op.
Met een berg enthousiasme vlogen ze erin maar de sfeer sloeg niet echt over in de zaal. Die was dan ook maar voor de helft gevuld, een gevolg van de dubbele programmering (Perry Rose speelde op dat moment in de kleine zaal). De groep deed zijn uiterste best en ondanks een stevige dosis erg dansbare klezmerinvloeden, een energieke zanger - gitarist én een mooie zangeres met dito stem verdiende ze beter.
Leuk optreden, uitgezonderd de wat overbodige drumsolo, maar het had beter tot zijn recht gekomen op één of ander open lucht festival. Na de laatste noot kregen we de veelkleurige Italiaanse vredesvlag te zien en een warme oproep voor vrede. Al bij al de moeite, een sympathieke groep met een sterke zangeres en mooie songs, hopelijk krijgen ze een herkansing ergens in de buurt onder een blauwe hemel met een lekker zonnetje en iets meer publiek.