Roland Mathijssen speelt didgeredoo in de groep Inner Sdtrength en runt de website www.didgeweb.com

Roland Mathijssen:
Met KD.Lang op weg in IJsland

Terugblikkend op het jaar 2004 heb ik een aantal mooie muziekmomenten
gehad. Het mooiste muziekmoment met onze band was natuurlijk het optreden
op Folkwoods. Samen met het trouwfeest van Kel & San was dat een weekendje
puur genieten. En als je dan ook nog ziet dat het publiek het ook erg kan
waarderen, zowel tijdens je optreden (volle tent), maar ook nog achteraf
omdat je in de lijst met "De beste optredens Folkwoods 2004" als beste
Nederlandse band eindigt, dan kan het natuurlijk niet meer kapot.
Maar ook andere bands en met name Follia op Folkwoods vond ik erg bijzonder.

Dat brengt me dan meteen ook naar de verwachtingen en belangrijkste
onwikkelingen voor het volgend jaar. In de Folk wereld verwacht ik dat er
steeds meer fusie te zien zal zijn tussen Folk invloeden en andere muziek
invloeden, waardoor de folky muziek voor een steeds breder publiek
toegankelijk wordt. De puristen zullen dit misschien minder leuk vinden,
maar mij hoor je niet klagen. Eigenlijk niet vreemd, die fusie, omdat folk
niets anders is dan de muziek van het volk, en het volk verandert continu.
Dus zal ook de hedendaagse folk steeds veranderen.
Je krijgt daardoor ook dat er "experimenten" zijn die mij persoonlijk dan
weer minder aanspreken, maar dat hoort er nou eenmaal bij en die zijn vaak
ook nodig om weer een stap verder te komen. En smaken verschillen nou
eenmaal, anders zouden we nooit zoveel verschillende soorten mooie muziek
hebben!

Voor onze band verwacht ik dat 2005 weer een aantal optredens op leuke
festivals zal brengen, samen met weer een aantal nieuwe nummers waar ook de
fusie van verschillende invloeden steeds prominenter zal worden. Door de
komst van twee nieuwe bandleden in 2004 zou het me verbazen als die invloed
niet nog meer hoorbaar wordt in 2005.

In 2004 waren er een paar CD's die er voor mij uitsprongen. Zo heeft de
didge speler Michael Jackson een nieuwe CD uitgebracht -Behind the Mike-
waar een aantal vreselijk knappe en rappe stukken solo didge staan. Deze
manier van spelen -erg percussief- geeft mij weer veel inspiratie en
uitdagingen voor mijn eigen spel.

Daarnaast sprong voor mij de CD "Home" van Simply Red eruit. Weliswaar geen
folk, maar de titelsong en een aantal andere nummers geven me gewoon
kippenvel. Leuk is dat de CD samen met een mini-DVD komt, waarop je de
intensiteit waarmee Mick Hucknall zingt niet alleen kunt horen, maar ook
nog kunt zien. Het nummer "You make me feel brand new" spettert van zijn
energie (met dan op de achtergrond nog een kippenvel gevende dwarsfluit
partij eroverheen, die op de CD helaas uit een keyboard komt).

En al wat meer richting folk (al staat het onder het kopje "Country" in de
muziekwinkel) is de nieuwe CD van K.D. Lang: Hymns of the 49th parallel. Ik
heb deze CD leren kennen door het nummer "Helpless" dat ik heel vaak heb
gehoord tijdens mijn vakantie in IJsland. Ik was daar o.a. om een workshop
te volgen van Aboriginals uit Australie; volgens mij konden ze niet verder
van huis zijn. Uren rijdend van Reykjavik via Snaefellsness naar Akureyri
en weer terug werd dit nummer bijna elk uur gedraaid. Op de IJslandse radio
was voor mij niet te verstaan welke artiest het zong, maar in een
muziekwinkel in Reykjavik werd ik prima geholpen. De CD bleek pas een paar
weken later uit te komen, dus heb ik daar maar de "best of" Bjork gekocht.
Een paar weken daarna en terug in Nederland meteen de CD van K.D. Lang
gekocht. Je krijgt dan de grappige combinatie dat je luistert naar muziek
uit Canada en omstreken ("There is a town in north Ontario....") maar
terugdenkt aan de lavavelden en geysirs uit IJsland.

In 2004 heb ik niet echt veel concerten of festivals bijgewoond (anders dan
waar we zelf ook speelden). Maar naast het al eerder genoemde optreden van
Follia op Folkwoods was ook het concert van Värttinä in 013 zeer de moeite
waard (wat heb ik toch met Finland en Folk, waar ook Gjallarhorn vandaan
komt?). Met name de energie die dit dames trio uitstraalt en ook de
begeleidende band doet mij wat. Grappig is overigens dat Selene's Garden,
waar we dit jaar twee keer mee samen hebben gespeeld, ook een van de
nummers van Värttinä speelt en dat verrassend goed doen.

En verder laat ik me weer verrassen door wat het nieuwe jaar gaat brengen.

De beste wensen voor 2005!
Roland