Sjak Janssen (journalist):
Daniël Lanois bracht mij helemaal in extase
Het was heet. Bloedheet, de hele dag al. De natuur trok zijn eigen weg en waande zich in the Deep South. Vooral toen Daniel Lanois het podium betrad. Onder de stromachtige hemel, ik hoor het hem nog zingen, werd de temperatuur verder opgeschroefd. Tegelijkertijd gebeurde er iets aparts. De uit Wynona, Canada, afkomstige Daniel Lanois is veel meer dan wereldkampioen bandjes produceren. Behalve een onzichtbaar stuurwiel zijn achter U2, Bob Dylan, Emmylou Harris en the Neville Brothers is deze bescheidenheid zelve ook als singer-songwriter meer dan een natuurtalent. Zijn karakteristieke, en mysterieuze rootsmuziek, waarin geluiden uit zijn geboortestreek een centrale rol heeft, bracht mij tijdens folkfestival Dranouter helemaal in extase. Man, man, alsof er meer dan 10 kilogram cocaïne ineens door mijn neusgaten naar binnenkwam. En dat terwijl ik dopevrij ben. Apart, apart. Uit de hemel getrokken, zo leek. Geen plat-uitvinderij gedoe, maar muziek uit het hart.
Was dat het zo'n beetje, wat dit jaar muzikaal de moeite waard was? Nee, helemaal niet. Ik heb veel gezien en veel platen afgeluisterd. Om na wat overpeinzingen nog eens wat live namen te noemen: Richard Thompson, My Morning Jacket, Arno, Beth Orton, John Hiatt, Dayna Kurtz, nog maar op.
Eind van een jaar is voor velen de aanleiding een kwak spuug te spuien over de muzikale kwaliteit van dat jaar. Ze doen maar. Behalve veel bagger gaan er ook juweeltjes over de toonbanken. Onderstaand rijtje platen bezoeken nog regelmatig mijn cd-speler en zullen dat de komende tijd wel blijven doen, denkt koning Muzikaal Veranderaar. Om er maar eens enkele te noemen:
1. Cuckooland - Robert Wyatt
2. Postcards From Downtown - Dayna Kurtz
3. World Without tears - Lucinda Williams
4. Avalanche - Thea Gilmore
5. Nocturama - Nick Cave and the Bad Seeds
6. It Still Moves - My Morning Jacket
7. Hail to the thief - Radiohead
8. Fôly! Live around the world - Habib Koité & Bamada
Het zijn er maar acht. Maar goed, nieuwe platen van Al Green, Ryan Adams, Joe Henry, Kathleen Edwards en nog talloze anderen pareltjes heb ik niet eens in mijn bezit, niet eens kunnen beluisteren. Dus wat voor soort van waarde heeft zo'n lijstje?
Behalve een goed muzikaal jaar,was 2003 ook een somber jaar. De man in het zwart die terugdook in de essentie van rootsmuziek, Johnny Cash, is niet meer. Gedurende de laatste maanden van zijn leven heeft een doodzieke Cash nog een vijftigtal liedjes opgenomen, samen met producer Rick Rubin. Lang kunnen we dus niet blijven jammeren. Want Unearthed, een 5cd-boxset waar deze nummers op terug te vinden zullen zijn, verschijnt binnenkort in de winkels.
Andere groepen en artiesten die binnenkort met nieuwe platen voor de dag komen en altijd mijn nieuwsgierigheid weten te prikkelen zijn o.a.: Soulwax, Steve Earle, Tom Barman en JW Roy. En voor de rest? We zullen wel zien. Laat dat nieuwe jaar dus maar komen!