De Amerikaanse singer-songwriter/gitarist Chris Whitley (45) is overleden. Whitley begon zijn carrière als blues-artiest, evolueerde naar rock en keerde weer terug in het schemergebied ergens tussen roots, blues en rock. Kenmerkend was zijn vaak donkere bluesy rock met slide-gitaar, maar hij flirtte bijvoorbeeld ook wel eens met grunge-muziek.


Whitley leed al een tijdje aan longkanker en gelastte zijn concerten voor de herfst af. Dit voorjaar stond hij nog op het Haagse festival BinneNach: Singers & Songs. Zijn dochter Trixie, tegenwoordig ook het pad opgegaan van singer-songwriter, maakte gisteren (di 21/11/05) Whitley's overlijden wereldkundig op diens website:
...My father took his last breath last night the 20th of November. I would like to make it clear that the people he needed and loved the most were with him while and when he left in peace. Those were Dan, Susann, my beloved mother Helene and me.
I would also like to ask you guys to understand there is a very fine line between Chris Whitley the legendary musician and Chris Whitley the Father, Brother, and Lover.
This was my Dad's favorite line from the first song I ever wrote, this is for you Daddy:
"Like the feather we blow away, in the thoughtlessness of words others say."
All faith and peace, Trixie Whitley...

Tien albums
Chris Whitley heeft tien albums op zijn naam staan. Afgelopen zomer verscheen zijn laatste: Soft Dangerous Shores met emotievolle rootsrock met een atmosferisch randje. Met dit album benaderde hij zijn droomdebuut van destijds: Living With The Law.

Whitley bracht ooit een paar jaar door in België waar hij succes had met Nacht und Nebel, waar hij voor de hit "Beats of love" de gitaren verzorgde. In 1990 keerde Whitley terug naar de VS waar hij een jaar later met "Living with the law" (producer Malcolm Burn) doorbrak.

Interview
In een interview op de 3 voor 12 website dat Lilian van Dijk dit voorjaar met Whitley had, zegt de singer-songwriter dat ook zijn muzikantenbestaan geen vetpot is: "Kijk maar naar mij, ik ben nu 44 en echt gemaakt heb ik het nog altijd niet. Maar je kunt beter iets doen waar je hart in ligt, dan dat je veel geld verdient, maar je haat je werk."
Toch is geld verdienen de reden waarom hij de hele wereld rond toert: "Ik ben net een paar weken in Australië geweest, toen twee weken in Dresden, hierna ga ik twee weken naar New York, dan twee weken naar Texas, Californië en Arizona. Dan weer naar Duitsland, dan naar Servië, terug naar Amerika, daar naar Vermont en dan is het zomer. Dan speel ik in Luxemburg en Frankrijk en in september toer ik weer in Amerika. Ik hoop deze winter weer in Europa te toeren." (...) "Ik ben al 29 jaar bezig met muziek. Mijn hele leven bestaat uit optreden en platen opnemen. Ik denk dat ik nummers schrijven nog het leukst vind, het bevredigendst."

Songwriting ging hem inderdaad goed af. Maar in het jaar 2000 kwam hij met een sterk album vol covers. Op Perfect Day goot al zijn persoonlijke favorieten in zijn eigen jasje, zoals Drifting van Jimi Hendrix, Crystal Ship van The Doors, Stones in my Pathway van Robert Johnson of Perfect Day van Lou Reed. Maar snel daarop pakte hij zijn eigen songschrijversschap weer op wat nog geen jaar later resulteerde in Rocket House ('01), een hypnotiserende roots-rockplaat met medewerking van o.a. Dave Matthews en Bruce Hornsby.

Met dank aan Philip Van Malderen die op 5 januari 2007 enkele correcties toestuurde en nog enkele opmerkingen toevoegde waaronder: ...'Hoe Whitleys muziek omschrijven? Funky en percussionistisch in zijn rechterhand, 'twisted delta blues' en vreemde grunge-jazz in z'n linker. Ijle, zeer pakkende vocalen, surreële teksten. Melancholische funk die ik voorlopig bij niemand hoor.(...) Het was misschien ook wel vermeldigenswaardig dat Whitley erg vaak op resonantie-gitaren speelde, die zijn niet los te zien van zijn unieke manier van spelen.'...
Overigens vindt Van Malderen dat de rootsrock op Soft Dangerous Shores erg ver is te zoeken.
Bovendien komt het album volgens hem qua geluid ook niet in de buurt van Living with the Law.