Via Theo Arp vernamen wij het trieste bericht dat zondagochtend Peter Koene is overleden aan de gevolgen van kanker. In de jaren '60 van de vorige eeuw was hij een van de pioniers in de Nederlandse folk. Afgelopen jaren speelde hij solo, maar was ook lid van o.a. Madlot en de FooFooband. Peter werd 65 jaar.
Peter Koene wordt in 1948 in Delft geboren, maar woont vervolgens in diverse andere plaatsen om uiteindelijk in De Bilt neer te strijken. Zo rond zijn tiende levensjaar krijgt hij een gitaar en is de passie voor muziek, die zijn leven lang zal duren, een feit. Later komen er meer instrumenten, waaronder de mandoline. Als hij in 1965 het liedje Little Boxes van Pete Seeger hoort op Radio Caroline gaat hij dat naspelen en ontdekt hij de Amerikaanse folk, die van grote invloed zal zijn op zijn verdere werk. Via Seeger ontdekt hij een hele reeks andere Amerikaanse helden, waaronder Bob Dylan. Bovendien blijken er ook al Nederlandse folkclubs te bestaan. Een daarvan staat onder leiding van Cobi Schreier, via haar en via het veldwerk van Ate Doornbosch ontstaat de liefde voor de Nederlandse traditie. Het is echter Pete Seeger die muzikanten oproept om uit te gaan van de eigen cultuur die Koene aanzet tot het grasduinen in die oude Nederlandse liedjes en te gaan zingen in zijn eigen taal. Naast deze voorbeelden heeft Peter Koene nog veel meer muzikale helden, zijn smaak is breed, en gaat van luisterlied en cabaret tot stevige rock, wereldmuziek, country, a capella-zanggroepen en zelfs draaiorgels. Enkele van zijn voorbeelden en helden zijn, naast Seeger en Dylan, The Band, The Dubliners, Iain MacKintosh en Ewan MacColl.
Eind jaren '60 zingt Peter Koene op sessies in Folkclub 65 te Amsterdam, en in de Waagtaveerne en De Ark in Haarlem. Hij brengt in 1969 zijn eerste elpee uit, Komt Vrienden Hoort Een Lied, na die van Cobi Schreier de tweede plaat met Nederlandse volksmuziek. In Delft richt Koene met enkele medeliefhebbers Folkclub De Bolk op, in Eindhoven is hij muzikant en liedjesschrijver bij Toneelwerkgroep Proloog en werkt hij samen met mensen van o.a. Bots en Dommelvolk. Hij is altijd maatschappelijk betrokken, doet mee aan actieprogramma's en politiek en muziek zijn bij hem, net als bij enkele van zijn voorbeelden, met elkaar verbonden. In muziekgroep Werktuig en met Jaap Oudesluijs speelt hij dan ook politieke en geëngageerde liedjes.
Vanaf 1978 is Peter Koene redacteur van Janviool, een tijdschrift over folk en volksmuziek, dat later omgedoopt wordt in New Folk Sounds. Hij brengt zijn passie graag over aan de lezers, ook voor Folkforum schreef hij afgelopen jaren enkele gastcolumns over muzikale helden Pete Seeger, Bob Dylan en The Dubliners.
In de jaren '80 staat folk in Nederland op een zeer laag pitje, maar Koene blijft actief, onder meer als bestuurslid van de Landelijke Stichting Strijdmuziek, maar ook als muzikant met soloprogramma's of met anderen in een duo of trio. In 1996 wordt hij voorzitter van de Stichting Volksmuziek Nederland en komt ook hier weer langzamerhand een folkrevival op gang. Vanaf eind jaren '90 maakt Peter Koene deel uit van diverse formaties: Muziekgroep Madlot, de FooFooband, balfolkband Utrecht Unlimited, het project Galgeveld met traditionele Nederlandse balladen, Rainy Day Men # 2 & 3 (een Bob Dylan Tribute) en Deja Vu (met nummers van Crosby, Stills, Nash & Young).
Zijn vorig jaar verschenen album De Toren (en andere liefdesliedjes) kan als een soort autobiografie worden beschouwd, liedjes over zijn jeugd, over zijn gezin, maar ook over de ziekte waarmee hij kampte sinds 2008. Zelf zei hij over deze plaat: "Duizend liedjes zitten voortdurend in mijn hoofd. Die komen er helaas of gelukkig (maar vanzelfsprekend) nooit allemaal uit. En als ik er niet speciaal voor was gaan zitten, dan kwam er helemaal niks. Een paar jaar geleden heb ik mezelf die opdracht gegeven. Ik had natuurlijk al eerder liedjes geschreven. Maar dat was altijd met een heel gericht doel, over een vastgesteld onderwerp, voor een bijeenkomst met een thema of voor een of andere manifestatie. En er was altijd een deadline. Nu wilde ik wel eens weten of ik ook iets kon schrijven zonder al die stokken achter de deur. Ik bleek dat inderdaad te kunnen en wat toen ook bleek was dat die liedjes allemaal op één of andere manier, direct of indirect, iets met mij zelf te maken hebben."
In januari zagen we Peter Koene nog bij een huisconcert in Eindhoven, waar onderstaande foto is gemaakt door Ronald Rietman. Hoewel hij wist dat het hem al zijn energie zou kosten, speelde hij nog vol overgave. Eerst zijn eigen liedjes, samen met Hester de Boer en Theo Arp, later in een sessie vol plezier met zijn oude muziekmaat Jaap Oudesluijs. Muziek bleef zijn passie, ongetwijfeld tot op het laatst. Onze gedachten zijn bij zijn familie en vrienden. Wij wensen hen heel veel sterkte.
Peter Koene, 20 april 1948 - 9 juni 2013
"Het is goed. Het is gegaan zoals het is gegaan en zo moest het kennelijk
gaan" - Peter Koene
Bert Spin (Dommelvolk) over Peter Koene:
Peter ken ik uit de tijd dat hij in Eindhoven woonde, begin tachtiger jaren. Hij werkte bij toneelgroep Proloog, en speelde in muziekgroep Werktuig, die we in de begintijd van Dommelvolk regelmatig tegenkwamen op festivals e.d.. Peter heb ik leren kennen als een uitermate geëngageerd en creatief mens evenals zijn grote voorbeeld Pete Seeger. Niet altijd even gemakkelijk, maar immer recht door zee en enthousiast. We hebben een jaar lang bijna dagelijks samengewerkt toen ik (waarschijnlijk ook door toedoen van Peter) 'between jobs' de mogelijkheid kreeg als muzikant in een productie van Proloog mee te spelen. Dit samen met de in 2008 overleden Peer Muskens op basgitaar. Een leuke tijd waar ik met plezier aan terugdenk.
Ik had de laatste jaren niet veel contact met hem. Zijn ziekte was mij bekend, maar toch komt dit erg onverwacht. Een groot verlies voor de toch al zo kleine Nederlandse folkwereld.