Het optreden van SOLO ging niet door, omdat de zanger op doktersadvies niet mag zingen. Een euvel dat de laatste tijd al heel wat Nederlandse artiesten is overkomen, maar het maakte de avond met Leo Blokhuis in het Eindhovense Muziekcentrum niet minder boeiend. In een goed gevulde zaal had hij genoeg aan een half woord van interviewer Frank de Munnik om mooie verhalen te vertellen, veelal over singer-songwriters.
De opzet van de Acoustic Music Club was iets veranderd ten opzichte van de vorige aflevering met producer Joe Boyd. Daarbij ging het niet alleen om het décor, dat nu wat moderner was, met een laptop en een tafelstellage met metalen krukken, maar het interview werd deze keer doorspekt met korte optredens, in plaats van een langere sessie. Dat maakte de avond heerlijk afwisselend, met liedjes gezongen door Ricky Koole en tussendoor de fraaie anekdotes van Leo Blokhuis. Koole trad voor de gelegenheid op samen met gitarist Wouter Planteijdt en bassist Hein Offermans en bracht een aantal prachtige covers ten gehore van o.a. Tim Hardin, Lowell George, Ane Brun, Maria McKee en Karla Bonoff. Jawel, het was de avond van de singer-songwriters.
Blokhuis gaf toelichting en liet ook het publiek af en toe zijn zegje doen, zoals dat bij de Top 2000 a gogo op tv gebeurde. Zo vertelt hij dat het toch meestal de ballads zijn die je bijblijven, en een rondgang door de zaal toont aan dat hij gelijk heeft. Iemand noemt Have A Little Faith In Me van Joe Cocker, een ander noemt Elvis Costello met This House Is Empty. Een derde roept Mad World van Gary Jules, die wat moois maakte van het oorspronkelijke Tears For Fearsnummer. Ook gaat het over de teloorgang van de radio, waar het nauwelijks nog mogelijk is om een avontuurlijke muziekkeuze te vinden, behalve dan in het programma dat hij met Mart Smeets samen doet. Helaas is het de tijd van de commercie, en onderzoek heeft blijkbaar uitgewezen dat als je steeds een zelfde kleine selectie van nummers draait, je station populairder wordt dan dat je veel verschillende dingen uitprobeert. Blokhuis hoopt dan ook dat er, bijvoorbeeld via internet, een tegenbeweging ontstaat van mensen die juist wel het avontuur willen in de muziek.
In de gespeelde liedjes zit vaak een onbeantwoorde liefde, of een ander triest levensverhaal, zoals in het nummer Seven Shades Of Blue, dat Beth Nielsen Chapman schreef nadat haar man aan kanker was overleden. Leo Blokhuis vertelt daarbij over een e-mailcorrespondentie met een Amerikaanse zangeres die ook door een diep dal ging en haar verhaal aan hem schreef. Hij antwoordde haar dat ze er ook mooie liedjes over zou kunnen maken, uiteindelijk stuurde ze hem een demo met nummers waar hij de rillingen van kreeg, alsof iemand met zijn nagels over een schoolbord ging, zo naakt waren de liedjes geworden.
Na deze ellende wordt ter afsluiting gekozen voor een wat vrolijker noot. Wouter Planteijdt, die ook lid is van Sjako! doet een nummer dat nog moet verschijnen op het volgende album waar die band aan werkt, en als allerlaatste horen we over Loudon Wainwright III, die inmiddels ook twee bekende musicerende kinderen heeft in Rufus en Martha. Zijn Drinks Before Dinner And Wine With Dinner And After Dinner Drinks wordt op een treffende wijze uitgevoerd door Planteijdt. Dat maakt een vrolijk einde aan een leerzame avond van de bij iedereen populaire meester Leo Blokhuis, die na de zomer een vervolg gaat krijgen als theaterprogramma, met natuurlijk Blokhuis, maar ook met Ricky Koole en Wouter Planteijdt, een bassist wordt nog gezocht.
Gezien op 11 januari 2007, in de kleine zaal van het Muziekcentrum in Eindhoven. De volgende Acoustic Music Club is met americanakenner Jan Donkers, op 2 april in Meneer Frits, het grand café bij het Muziekcentrum.