Na optredens van The Watchman en Songwriters United, die ook als band aangemerkt kunnen worden was gisteravond het eerste echte singer-songwritersconcert in Meneer Frits in Eindhoven. Dat wil dus zeggen dat er één persoon met een gitaar op het podium stond. Zowel Caroline Herring als Jeffrey Foucault wisten daarmee het muisstille publiek aan zich te kluisteren.
Caroline Herring
Deze jonge dame is zwanger, hetgeen betekende dat we mochten genieten van een behoorlijk rookvrij concert. Caroline Herring schrijft vooral liedjes over meisjes en vrouwen, over opgroeien in Mississippi, het huis uit gaan en relaties. Dat geeft een feministisch tintje aan haar teksten, al zegt ze zelf dat dat niet bewust zo bedoeld is. Het betekent wel, dat je een heel andere invalshoek hoort dan bij haar mannelijke collega's. Met een warme alt zingt ze Wise Woman of Stone Cold World. Haar jeugd komt voorbij in Colorado Woman, dat ze schreef zonder daarvoor ooit in die staat geweest te zijn. Het gaat over opgroeien evenals Mississippi Snow. Heartbreak Tonight (geschreven toen ze een interview zag met Loretta Lynn) gaat over het huwelijk, dat je als vrouw je naam moet veranderen en zo. Op mij weet ze echter vooral indruk te maken met Mistress, van haar album Wellspring. Dit nummer is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de slavin Rachel, die 20 jaar lang samenleefde met Columbus Patton, alsof ze man en vrouw waren. Zijn familie maakte een eind aan de relatie door hem gek te laten verklaren en af te voeren naar een inrichting. Ingetogen zingt Herring in subtiele, maar duidelijke bewoordingen over de zware tijden voor de slavin, die teruggestuurd wordt naar de katoenvelden. Prachtig in al haar eenvoud.
Jeffrey Foucault
Normaalgesproken speelt Jeffrey Foucault met een versterker voor zijn gitaar, maar die maakt al meteen rare geluiden, dus wordt er direct ingeplugd. Naar later blijkt is het snoer niet goed, hetgeen leidt tot een continue brom uit de installatie. Dit euvel is echter al snel vergeten als de man begint te spelen. Foucault is vanavond bluesy, heeft een fijne stem met een licht rafelig randje waarmee hij beelden oproept van een ongerept landschap. Hij begint met een verhaal over generaal George Custer en Buffalo Bill in Pearl Handled Pistol. Daar horen paarden bij, en die komen nogal eens voor in zijn liedjes. Veel landschappen en mustangs en paardrijden, niet vreemd als je bedenkt dat hij in Cowboy State Wyoming woonde, een staat met slechts 500.000 inwoners. Hij zingt overigens ook over hoe het is om nu in de VS te wonen in Wild Waste and Welter, of over de perikelen als je gaat trouwen in One For Sorrow, dat hij voor zijn eigen huwelijk schreef. Kippevel krijg ik van zijn Dylan-cover Blind Willie McTell, dat hij met een enorm gevoel weet te brengen. Als hij dan ook nog een 'murder ballad' doet heeft hij mij helemaal overtuigd. Doubletree speelt zich af in de winter, en een weddenschap met zijn beste vriend wordt Henry fataal, zij het niet met opzet. Jeffrey Foucault is een singer-songwriter pur sang met een lekkere country-blues stijl van gitaarspelen, hij hoort wat mij betreft tot de top van dit moment.
Zowel Herring als Foucault zijn nog even in ons land, tot 12 oktober zijn ze nog te zien in:
3 oktober, Agnietenhof, Tiel (met Dar Williams)
4 oktober, Stania Staete, Folk in de Wâlden, Oenkerk
6 oktober, Tamboer, Hoogeveeen (met Dar Williams)
8 oktober, Muziekcentrum Vredenburg, Utrecht (met Dar Williams)
10 oktober, Goudse Schouwburg, Gouda (met Dar Williams)
11 oktober, Patronaat, Haarlem (met Dar Williams)
12 oktober, Musis Sacrum, Arnhem (met Dar Williams)
Jeffrey Foucault is daarna nog te zien in:
13 oktober, Rabotheater, Hengelo (met Dar Williams)
14 oktober, Productiehuis ON, Deventer (met Kris Delmhorst)
15 oktober, Stadsgehoorzaal De Waag, Leiden
16 oktober, Statenzaal 't Hof, Dordrecht (met Kris Delmhorst)
17 oktober, In the Woods, Lage Vuursche (met Kris Delmhorst)
Zie ook: www.carolineherring.com en www.jeffreyfoucault.com.