Eventjes is er nog maar één ding belangrijk. Zelfs mijn wekelijkse bezoekje aan mijn cd-boer Jan in Gemert schiet er zowat bij in. Een onverwacht sterfgeval van een geliefd familielid heeft me van m'n stuk gebracht. Als ik mijn lamgeslagen harde schijf weer iets heb ge-reset, wip ik snel nog even in Gemert binnen. Eigenlijk moet ik meteen door. Tijd om iets nieuws te zoeken ontbreekt. Terwijl ik na zijn begripvolle reactie al met de deur in mijn hand sta, roept Jan me terug. Vanachter de balie tovert hij een cd tevoorschijn met de opmerking ‘Dit is waarschijnlijk iets voor jou': Sunday Shoes van Nels Andrews.

nels andres - sunday shoes
Nels Andrews - Sunday Shoes

In de auto zie ik dat het album uit 2004 stamt. De muziek spreekt me meteen aan. Ik val nou eenmaal op een broeierige sound, landerige banjo's, scherpe en rafelige randjes en verhalende songs in een rustig tempo. Een intrigerende combinatie van rust en spanning. Het past bij mijn stemming.

Andrews is een Amerikaanse singer-songwriter. Kort door de bocht noemen ze zijn genre Americana, maar volgens mij staat-ie met zijn ene voet in de alt.country en met de andere in de Amerikaanse folk.

Vanochtend heb ik Sunday Shoes (Catamount CCR 1020) weer naar Gemert teruggebracht. Nu heb ik meer tijd. In de schappen vind ik Off Track Betting het recentste album van Andrews (Reveal/Lucky Dice). Het is begin vorig jaar opgenomen, maar hier pas afgelopen januari uitgebracht. Na eerste beluistering vind ik dat het allemaal iets minder broeierig klinkt, iets commerciëler.

nels andres - off track betting
Nels Andres - Off Track Betting

Andrews zingt weer met warme lichthese stem over de stilte die hij - zelfs na verhuizing naar het drukke New York - nog steeds vindt. Maar zo meeslepend weemoedig als Lilli Marlene op zijn debuutalbum wordt het jammer genoeg nooit meer. Daar leidt een innige streling tussen gedempte trompet en lome banjo tot ultieme verstilling!

Zijn verstilde sound van toen, wordt nu opgetuigd door producer/multi-instrumentalist Todd Sickafoose (o.a. Ani DiFranco). Meestal geef ik de voorkeur aan een naakte puurdere versie, maar de extra aankleding is zo creatief aangebracht dat Andrews ermee weg komt. Soms hoor je een slow countryrock sfeertje, echter vaker heerlijk scherpe randjes als hoekige blikkerige percussie in het onder de huid kruipende Lady Of The Silverspoon of priemende pianotoetsjes en weirde space-geluidjes in dat andere kippenvel-nummer Butterfly Wing.

Subtiel is de inbreng op mellotron, fuzzgitaar, wijnglas, orgel, piano, pedal steel,of harp. Andrews wordt niet enkel door Sickafoose bijgestaan maar bijvoorbeeld ook door gitarist Adam Levy (Norah Jones), toetsenist Michael Jorgensen (Wilco), drummer Ben Perowsky (Joan As Policewoman) en blazer John Lurie. Ook zingen collega-singer-songwriters mee als Ana Egge en A.J. Roach.

Met Jan heb ik het over andere recente cd's. Van Trespasser, het nieuwe album van de Britse folky Chris Wood (R.U.F.cd 11), heb ik drie nummers beluisterd op Myspace. Dat smaakt naar meer, dus bestel ik ‘m. Voor de vinyl-liefhebber: Trespasser wordt ook op vinyl uitgebracht bij Reveal Records. Samen met Wood's debuutalbum The Lark Descending uit 2005 vormt het een 3-lp.

We luisteren even naar Astrid Nijgh's Tegen het lijf (APM Entertainment). Het nummer Er Huilt Een Schip In De Haven (prachtige zin!) doet me denken aan haar mooie elpee van lang geleden De Razende Bol. Maar verder overtuigt ze mij niet. Met bezwaard gemoed zeg ik dat ik ‘m niet hoef, terwijl Jan ‘m op mijn verzoek speciaal besteld heeft. Hij doet er niet moeilijk over. Er is altijd wel iemand voor te vinden.

Ik was afgegaan op een positieve recensie over Astrid Nijgh in De Volkskrant. Maar ik vind het teveel praatzang, té gezochte teksten en spanningsloos. Tja, afgaan op recensies blijft gevaarlijk. Ik heb al vaker m'n kop gestoten. De een houdt van landerige banjo's de ander van kleinkunstige praatzang... 't Is handig als je de recensent wat langer kent. Dan hou je rekening met zijn pre-occupaties.

"Als je op zoek bent naar spanning, dan heb ik nog een tip", zegt Jan. "Eind mei treedt Timesbold op bij W2 in Den Bosch. We gaan er met een hele club naar toe".

Recht in de roos! Ik hou van Jason Merritt, de leader of the band. Afgekickt van de hard-drugs is hij sterker dan ooit. Hou ‘m in de smiezen! Dé creatieveling uit de Amerikaanse alternatieve rootswereld.
Solo maakt Merritt onder het pseudoniem Whip uitgeklede melancholische alt.country. Er klinkt geen noot teveel, bezield zingt-ie met een snik in zijn stem, bijna zo onvast als Willy Oldham. Met zijn band Timesbold komt er veel meer bij kijken, zoals keukengerei, verwrongen steel, zwalkend orgeltje, blazers, elektrische gitaar, mellotron, harp, zingende zaag, lo-fi electronics, etc...

Op het recente album Ill Seen Ill Sung (Zeal, Glitterhouse) brengt Timesbold ogenschijnlijk onverenigbare werelden samen. Aan de ene kant hoor je het pure en authentieke van ‘n Woody Guthrie, of ‘n Townes Van Zandt, aan de andere kant het orkestrale à la Sgt. Peppers van The Beatles, het avantgardistisch symphonische van Pink Floyd en het emotionele van Jim Morrison. Eén ding staat voorop: Met zijn maten legt Merritt net zo'n spanning en bezieling in zijn muziek als Dave Eugene Edwards destijds met diens 16 Horsepower. Even sinister, maar minder zwaar op de hand.

timesbold - ill seen ill sung
Timesbold - Ill Seen Ill Sung

Hoewel bij Timesbold Edwards' religieuze obsessie ontbreekt, schenken sound en songs mij evengoed troost in droevige tijden. Ik heb afgelopen weken geregeld naar Ill Seen Ill Sung geluisterd. Dat hielp bij het re-setten, zal ik maar zeggen... Het doet met mij hetzelfde als dat het met de songwriter zelf doet. Een maand geleden zei Merritt nog tegen Menno Pot in de Volkskrant dat het schrijven van zijn songs hem in staat stelt ‘de werkelijkheid beheersbaar te maken': "Als ik het allemaal maar in mijn hoofd laat rondslingeren, begrijp ik het leven niet. Ik moet er iets zinvols van kneden, want het voelt alsof mijn hoofd zal exploderen als ik dat niet doe."...

Henk

PS 1:
Timesbold geeft niet enkel een optreden in Den Bosch. Er zijn vier optredens in ons land, vier in België en twaalf in Duitsland:
02.05 Du - München - Feierwerk
03.05 Du - Offenbach - KJZ Sandgasse
04.05 Du - Karlsruhe - Jubez
07.05 NL - Utrecht - Ekko
08.05 Be - Antwerpen - Roma
09.05 Be - Brussel - Botanique
10.05 Du - Krefeld - Kulturrampe
11.05 Du - Beverungen - OBS
12.05 Du - Duisburg - Streinbruch
13.05 Du - Wetzlar - Franzis
14.05 Du - Nürnberg - MuZ
15.05 Du - Stuttgart - Laboratorium
16.05 Du - Wesel - Karo
17.05 Du - Hannover - Glocksee
18.05 Du - Berlijn - Zapata
20.05 Be - Leuven - Stuk
21.05 NL - Groningen - Vera
22.05 NL - Haarlem - Patronaat
23.05 Be - Brugge - Cactus
24.05 NL - Den Bosch - W2

PS 2:
Luister hier naar drie nummers van Ill Seen Ill Sung': All Readymade, When I Come Around en Fencepost. Zie hier de muziek-video van All Readymade.

PS 3: Luister hier naar 3 nummers van het nieuwe album van de Britse singer-songwriter Chris Wood.

PS 4:
Luister hier naar vier nummers van het album Off Track Betting van Nels Andrews. Andrews zal in november een aantal concerten geven in ons land.

PS 5: Kijk en luister hier naar een live-opname van Astrid Nijgh, tijdens de NPS-uitzending ‘De Kunst'. Zichzelf begeleidend op gitaar klinkt ‘Tegen beter weten in' live folkier dan op haar recente studio-album ‘Tegen het lijf'.