De trappistjes staan klaar. De recente cd van Malbrook staat op. Vijf over vier 's middags staat-ie voor de deur. Muziekmaat Bert heeft een stapeltje dvd's bij zich. Een half jaar geleden na een boeiend Malbrook-concert op Folkwoods, kondigde hij ze al aan. Met zijn HD-recorder had hij de prachtigste muziekprogramma's van de BBC opgenomen. Die worden meestal op onchristelijke tijden midden in de nacht uitgezonden. Ik mis ze vrijwel altijd. Dit was mijn kans.

Eerder had hij de dvd's voor me meegenomen naar een concert waar hij mij verwachtte. We liepen elkaar mis. Het kwam er steeds niet van. Nu legt hij ze op tafel. Ik sla stijl achterover. Wanneer moet ik dit toch in hemelsnaam allemaal bekijken? We nemen ze stuk voor stuk door. Allemaal schijfjes vol muziekbeelden. Door de BBC uitgezonden in verschillende tv-programma's. Meestal live-registraties van concerten.

Er is er een met ‘European Roots' met fado maar ook bijvoorbeeld The Warsaw Village Band. Op een hoesje staat  geschreven: ‘Gillian Welch + David Rawlings en Joni Mitchell'.  Een ander draagt de titel ‘Folk Hibernia' en ‘At the BBC'. De documentaire ‘I was born in Portland Town' over Derroll Adams zit er ook bij; heb ik al eens op de VRT gezien. Prachtig. Moet ik gauw nog eens gaan kijken. Van de serie Transatlantic Sessions zijn er de afleveringen 1 tot en met 6. Van de serie Folk Britannia drie afleveringen. En dan zijn er nog drie schijfjes van evenzoveel aansprekende festivals: Newport Festival, Celtic Connections 2007 en Cambridge 2007. Ik kan ermee vooruit...

We halen herinneringen op aan Derroll Adams. Hoe Bert hem voor het eerst zag, eind jaren zestig. Bert moet toen tiener zijn geweest. Adams 'n jaar of vijfentwintig ouder. Een vriendelijke Amerikaan met cowboyhoed, denim jack, laarzen. Geen poespas. Geen kapsones. Als altijd boeiend vertellend, met humor, pakkend banjospel en rauwe zang. Hij stal met zijn intieme performance de harten van het jonge publiek. Voor de meesten was dat in die bombarie-poptijd compleet nieuw. Enkel een man met een banjo. Meer bleek niet nodig. Bert was voor altijd om. Het betekende voor hem de start van een mooie muzikaal leven, dat vooral in Dommelvolk gestalte kreeg.

derroll adams
Derroll Adams

Zelf ontmoet ik Derroll Adams pas tien jaar later. De Belgische folkkenner/impressario Leon Lamal beveelt hem aan voor de Folkdag Moergestel. Als piepjonge festivalprogrammeurs zijn wij blij met dat advies. Derroll Adams had toen al een grote naam, maar wij kenden hem nauwelijks. Ik had zijn anti-oorlogslied ‘Portland Town' op de BRT gehoord. Ik vond het indrukwekkend. Er deden  verhalen over hem de ronde. Over dat-ie al aan zijn vierde vrouw toe was, en zo. Maar ook dat-ie mooi kon schilderen. Dat-ie ooit vrachtwagenchauffeur was. Als kind op mondharmonica begon. Dat-ie met Ramblin Jack Elliott had samengespeeld, met Pete Seeger, dat Donovan hem als zijn leermeester beschouwde.

Op het podium straalde hij ondanks alle verhalen nog altijd rust uit. Dit keer geen cowboyhoed, maar een platte pet. Hij had nog steeds geen kappies, zoals wij de praatjes van omhoog gevallen muzikanten destijds noemden. Hij hoefde geen speciale flessen whiskey in zijn hotelkamer, of wat dan ook. Trouwens, hoezo hotel?  Ik ga vanvond gewoon weer terug naar Antwerpen, zei hij bescheiden. En inderdaad na afloop stapte hij in zijn aftandse Taunus of iets dergelijks, zwaaide nog eens, en vertrok.

Bert is ook met de auto. Meer dan anderhalf trappistje raak ik dus niet aan hem kwijt. Na deze overvloed aan dvd's kan ik hem toch niet met lege handen laten gaan. Op tafel ligt het deunenboek van Lirio's Wouter Kuyper. Ik duw 't in zijn handen. Wijs hem op de leuke illustraties van Auke Eringa, en zeg zoiets als: ‘Het zijn allemaal nieuwe dansmelodietjes. Voor het folkbal. Wouter heeft ze geschreven voor diatonische accordeon. Ikzelf heb een doodgewoon pietepeuterig accordeonnetje. Met al jouw ervaring kun jij er vast veel meer mee op jouw klaviertrekzak.' Zelf lees ik geen noot. In een overmoedige bui kocht ik ooit een Hohnertje met twaalf basknoppen. Mooi geluid waar ik in dromerige buien graag naar luister. Vooral die bassen! Maar dat ik er nou een dansje op kan spelen... Nee, dus.  

Als Bert met Wouter onder de arm weg is, zet ik het schijfje met ‘Cambridge Festival 2007' op. Ik zit er meteen tot over mijn oren in. Het is dit jaar een festival met een ‘celtic heartbeat', hoor ik de presentator zeggen. Eventjes slaat bij mij de twijfel toe. Alleen keltisch? Maar als Mike Scott met zijn Waterboys vrolijk Raggle Taggle Gipsy inzet, weet ik weer hoe leuk dat kan zijn.

Ja, Mike Scott vrolijk! Dat maak je zelden mee. Meestal oogt-ie nors en arrogant. Zou het komen omdat Sharon Shannon met haar accordeon is aangeschoven? Zij hangt altijd en eeuwig het Ierse lachebekje uit. Werkt waarschijnlijk zelfs bij Scott aanstekelijk. Maar even later blijkt het toch net iets anders te zitten als Scott in een interviewtje vertelt dat hij naar Cambridge komt  met ‘a different kind of head on. This is a special festival. I want to honour the folk tradition. I want to go deeper in...".

Mijn oog wordt getrokken door een bebaarde, vurig uit zijn ogen kijkende, violist met lange zwarte manen. Een jonge uitvoering van het onstuitbaar enthousiasmerende Tilburgse muziekbeest Albert Siebelink, wiens interessante festival Accordeonslag eerdaags weer van start gaat. Het gaat op de dvd om Angus Grant. Onderhand een legendarische Schot. Hij is de frontman van de folkrockband Shooglenifty.

angus grant van shooglenifty
Angus Grant op Folkwoods 2003, foto Ronald Rietman

Stomend brengt Shooglenifty het instrumentaaltje Tammienorrie. Flitsend snarenspel op gitaar, mandoline, banjo en fiddle, ondersteund door een strakke ritme-sectie met drums, elektrisch bas en elektrische gitaar. De tent ontploft. Het is dan ook entertainment van het hoogste niveau. Een paar jaar geleden flikten ze ‘m dat ook al eens op Folkwoods. Organisator Tinus Kanters had ze voor de komende editie weer op zijn verlanglijstjes staan. Toen hij me laatst vroeg wat ik daar van vond, mopperde ik iets van ‘alweer? Kun je geen nieuwe jongere Schotse band laten komen?'  

Ik moet daar op terugkomen. Tinus, als 't nog kan. Boek ze. Succes verzekerd!
Maar nu eerst naar het Fidder Folk Festival in Zwolle.

Henk

PS: Kijk hier voor een opname van Tammienorrie op Cambridge 2007. Opnamen van nog zo'n stomend optreden vind je hier, gemaakt tijdens het Edinburgh Festival 2006.
Zie ook www.shoogle.com.
Het deunenboek van Wouter Kuyper is via zijn site www.wouterkuyper.nl te bestellen.
Op de officiële Derrol Adams-site www.derrolladams.com/folk//index.php is de leader te bekijken van de documentaire ‘I was born in Portland Town'.
Zie ook www.martin-kingsbury.co.uk/articles/derrol%20adams.htm.
Zie www.accordeonslag.nl meer info over het festival Accordeonslag.