Dit jaar zou het wat rustiger zijn. Slechts een concert stond deze maand in de agenda. Tot vrijdag 11 december rond half zeven. Ik maak me op voor een rustig avondje thuis. We eten laat want m'n vrouw en ik zijn beide net thuis uit het werk. Dan gaat de telefoon. Johannes, een dorpsgenoot, belt met de vraag of ik zin heb om mee te gaan naar het concert van JP den Tex in Emmeloord. Zijn vrouw is plotseling ziek geworden en nu heeft hij een kaartje over. Aardig van hem om aan mij te denken.
JP den Tex ken ik alleen van naam. Ik weet dat hij met z'n broer Emile den Tex en Thé Lau samenspeelde in Turqoise en later, zonder Lau, in Tortilla. Bands die op een gegeven moment een goede live-reputatie hadden maar die nooit echt doorbraken. Natuurlijk weet ik van de theatertour ‘Terug naar huis' die JP maakte met Kees Prins (Jiskefet) en Paul de Munnik (Acda), maar die combinatie heb ik nooit gehoord. Ik ben benieuwd wat ons te wachten staat. Op de site staat al een mooi voorproefje van het titelnummer American tune.
Een mooi decordoek met een Amerikaans vergezicht laat ons al vast in de stemming komen. Een aantal gitaren staat op het podium klaar om gebruikt te worden. Toch zijn het niet de gitaren maar is het verhaal wat JP den Tex vertelt dat die avond de meeste indruk maakt. Verhalen over een reis door de Verenigde Staten om een persoonlijke crisis het hoofd te bieden. Verhalen over een mysterieuze liftster van Russiche origine, Elena genaamd. Met Elena reist Den Tex over de legendarische wegen van Amerika, zoals Route 66, de beroemde weg van Chicago naar Los Angeles. Samen maken ze van alles mee, extreem weer, autopech, veel drank en zelfs een zelfmoordpoging.
Dit alles wordt prachtig begeleid door de slidegitaar van Yvonne Ebbers, die de verhalen van een mystieke sfeer voorziet. Tussendoor zijn er de liedjes. De stem JP den Tex leent zich goed voor de bluesy liedjes. Opeens veer ik op. Den Tex verhaalt over Joshua Tree. Hij begint over de hoesfoto die Anton Corbijn maakte voor het gelijknamige album van U2. En inderdaad, dan komt het verhaal op Gram Parsons die bij Joshua Tree een fatale mix van drank en drugs innam en daar in kamer 8 van The Joshua Tree Inn op 19 september 1973 het leven liet.
JP den Tex eert Parsons met een liedje, We'll sweep out the ashes in the morning, het eerste duet van Parsons met Emmylou Harris op het album GP. Parsons schreef het liedje echter niet zelf. Joyce Allsup, een Amerikaanse singer-songwriter was de schrijfster.
Het duo Carl en Pearl Butler (zie hier), groot geworden in the Grand Old Opry in Nashville, had met dit liedje in de jaren '60 een hit. Gram Parsons zal nooit een hit hebben, maar zijn muziek leeft nog altijd voort. Ook JP den Tex zal waarschijnlijk nooit een hit scoren, daarvoor zijn z'n liedjes te persoonlijk. Maar zijn muziek heeft wel een hoge houdbaarheidswaarde. American tune is zijn eerste theatershow. Voor 2010 staan er nog geen voorstellingen vermeld op de website. Het zou jammer zijn dat deze reeks voorstelling alweer voorbij zou zijn. Een reprise is niet meer dan verdiend.
Afgelopen vrijdag 18 december trad het illustere Engelse a capella trio Coope, Boyes & Simpson op in Zwolle met het programma Voices at the door - songs sung at Christmas. Voor deze gelegenheid was het trio aangevuld met de prachtige stemmen van Georgina Boyes, Fi Fraser en Jo Freya. Engeland is waarschijnlijk het land met de mooiste kerstliederen, die ook tegenwoordig nog gezongen worden, zowel in de kerk als in de kroeg.
Assie