Op het eind van het jaar is het een aardige gewoonte om eens te kijken wat er is bijgebleven van de muzikale ervaringen in het afgelopen jaar. Zo mijmerend over de leukste cd's en de mooiste concerten van 2008 heb ik niet het idee dat 2008 een topjaar is geweest.
Toegegeven, door de kredietcrisis maar vooral door twee studerende dochters heb ik dit jaar niet de financiële middelen om alles te kopen wat ik graag zou willen hebben. Toen in de loop van dit jaar ook nog mijn meest gefrequenteerde platenzaak van de een op de andere dag de deuren sloot, werd het helemaal magertjes.
Daar tegenover stond dat de dollar in verhouding met de euro dit jaar heel laag stond en dat er dus goedkoop cd's te bestellen zijn in de USA. Nu ben ik zelf enigszins huiverig om via internet met een creditcard te kopen, maar in enkele gevallen kon ik de verleiding niet weerstaan. Dat betrof dan wel releases die ik hier in Nederland nog nooit ben tegengekomen, een aantal leuke hebbedingetjes, zoals live-opnamen uit 1969 van de Flying Burrito Brothers met Gram Parsons en twee dubbelalbums met live-opnamen van Gene Clark, eentje uit 1975 en eentje samen met Carla Olson uit 1987.
Het mooiste album dat ik dit jaar gekocht heb, is er eentje van Johnny Cash. Daar zit een verhaaltje bij. Tijdens de zomer van 2006 zond de KRO op radio 2 elke avond een live-concert uit. Tijdens mijn vakantie nam ik een aantal van die concerten op, met een dvd-recorder is dat tegenwoordig een fluitje van een cent. Alleen duurde het bijna twee jaar voor ik de opnamen van Johnny Cash eindelijk eens ging beluisteren. Prachtige opnamen waren het van een concert uit 1972 in de Nieuwe Rai in Amsterdam. Ik vond de opnamen zo mooi dat ik op internet eens verder ben gaan kijken naar meer opnamen van dit concert. Vond ik via Marktplaats dus een gloednieuwe cd, uitgebracht in 2007 nog wel, met dezelfde opnamen, aangevuld met materiaal dat de radio niet haalde. Hoewel de platenmaatschappij niet te achterhalen is en het album waarschijnlijk een bootleg is, blijkt het om goede opnamen te gaan. Mijn dag kon niet meer stuk... The Johnny Cash show is een album van een artiest zoals we die tegenwoordig niet vaak meer horen. De overdreven ophemeling van Nederland en Amsterdam in het bijzonder van echtgenote June Carter nemen we maar voor lief...
2008 was het jaar van Amy MacDonald. Zelden werd in huize Aukes een cd zo vaak door iedereen gedraaid. Jong en oud kon zich in de prettig in het gehoor liggende liedjes van deze Schotse dame vinden. Dit kon wel eens de topper van het jaar worden. Misschien is Amy MacDonald dat ook wel, maar ik had m'n bedenkingen. M'n jongste dochter zei het al toen ze Amy op Pinkpop zag optreden. "Ze kan live echt niet zingen!" was haar vernietigend oordeel. En inderdaad, toen ik later live-opnamen van haar hoorde in mijn favoriete radioprogramma, moest ik mijn dochter helemaal gelijk geven. Ik ben dus heel benieuwd wat het nieuwe jaar voor Amy MacDonald zal brengen.
De cd's die ik dit jaar veel draaide, waren:
Neil Diamond - Home before dark
Dick Gaughan - Live! At the trades club
Ballroomquartet - Soundmanifest
Denise Rivera - Un nuevo ser
Emmylou Harris - All I intended to be
JW Roy - Leeft
Folksurvivalclub - Break of dawn
Gerard van Maasakkers - Anders
Pete Morton - Casa Abierta
Nits - Doing the dishes
Amy MacDonald - This is the life
Natuurlijk zijn er albums die dit lijstje niet haalden. Niet omdat ze niet goed genoeg zouden zijn, maar doodeenvoudig omdat er geen tijd genoeg was om ze veel te draaien. Zo kwam Lumen van NO blues op de valreep pas binnen.
Ook De Partisanen, het album waarop Friese artiesten Leonard Cohen vertolken, mist nog draaimomenten. Mooi vind ik die vertolkingen wel, vaak mooier dan de originelen. Vooral het titelnummer van Sido Martens springt er uit, prachtig klein maar intens gebracht. Sido was dit jaar minder productief dan andere jaren, maar compenseerde dit met een mooi boek De loper. Bij het boek zat wel een cd-tje met een van zijn mooiste liedjes: Foekje.
Blij was ik ook met het album Harps and angels van de Amerikaanse singer-songwriter Randy Newman. Het grote publiek kent hem natuurlijk nog uit zijn hoogtijdagen in de jaren '70 toen hij met zijn maten van The Eagles Riders in the rain naar de hoogste regionen van de hitlijsten zong. Zo'n succes zal Harps and angels waarschijnlijk niet haren, maar er staan weer een paar sterke Newman-songs op, zoals A few words in defense of our country en Korean parents.
Far, far from Ypres is ook zo'n prachtige plaat. Veel van de liederen over WO1 die op de tweede cd zijn verzameld had ik al in huis, maar het is fijn om ze op een schijf bij elkaar te hebben.
Verrast was ik met het verschijnen van Fotheringay 2. Dit album had niemand meer verwacht, zesendertig jaar nadat de opnamen waren gestaakt omdat Sandy Denny de groep verliet voor een solocarrière. Hoewel qua repertoire niet helemaal verrassend, veel werk was al op compilatiealbums verschenen, zaten er toch nog enkele Sandy Denny-pareltjes tussen die ik nog niet eerder had gehoord.
Bij JW Roy was het kiezen. De man was dit jaar erg productief. Naast het live-album leeft bracht hij ook in het begin van het jaar een studioalbum uit., terwijl muziekblad Heaven bij een van haar nummers ook nog een speciale cd van JW Roy solo uitbracht. Het was haast iets te veel van het goede...
Geen folk, maar wel een leuk album vond ik Direct doet Tommy. Niet zozeer om de muzikale kwaliteiten van de Haagse band, niemand kan de magische Who-drummer Keith Moon doen vergeten, maar wel om de mooie vertaling van Jan Rot. Enkele jaren geleden deed hij dat al met de Mattheuspassie van Bach, nu is het weer raak met deze rockopera van The Who. Om de Acid Queen in het Nederlands Pillemien te noemen, vind ik een erg aardige vondst.
Live viel er het nodige te beleven dit jaar. Van de festivals viel Folkwoods op door zijn gezelligheid. Helaas was het muzikale gehalte niet van dien aard dat er veel is blijven hangen. Riccardo Tesi en zijn groep maakte indruk, Baka Beyond iets minder, het Finse Taarujen Saari maakte de hooggespannen verwachtingen helaas niet waar. Het probleem bij JW Roy is het feit dat ik de man live nooit kan verstaan, ook op Folkwoods niet. Frappant is dat gast Gerard van Maasakkers in dat concert wel te verstaan is. Gelukkig is er nu het livealbum...
In Groningen kan programmeur Geert Oude Weernink terugkijken op een geslaagde editie van Trad It! Jammer is het toch dat dit kwaliteitsfestival nog steeds zo weinig publiek trekt. Dit jaar werd er niet geprogrammeerd in de grote zaal van De Oosterpoort en dat maakte de boel direct een stuk gezelliger. Uitschieters op dit festival waren voor mij Rachel Unthank & the Winterset, Trio Máirtin O'Connor en de Belgische band Dazibao, ditmaal met zangeres Karoline de la Serna.
Dranouter had een mooi folky affiche dit jaar, al bleef voor mij het optreden van Boudewijn de Groot het meest bij. Het Schotse LAU maakte als een van de weinige Keltische groepen veel indruk, Loreena McKennitt viel enigszins tegen. Het Fidder Folkfestival in Zwolle beleefde de laatste editie. Jammer, want de bezoekersaantallen waren weer stijgende. Mooie concerten van NO blues en Niamh Parsons, zo hoorde ik later op de MD. Fiamma Fumana viel dan op de MD weer tegen en ook afsluiter LéOparleur viel op de tape door de mand, maar maakte live het einde onvergetelijk.
Er viel meer te beleven in de Zwolse schouwburg. Zo gaven de Vlaamse Soetkin Collier en het al even Vlaamse Göze begin december een prachtig concert. Dick Laning schreef erover in De Stentor en zijn mooie woorden wil ik u niet onthouden:
Zweedse dromen met een patattenpolka toe
"Tieners die massaal uit hun dak gaan op een polka. Dat kan alleen in België. Onze buren zijn wat minder nuchter en hebben nog eerbied voor hun muzikale wortels. Tegelijk verzetten vele jonge folkbands zich tegen het in Vlaanderen onuitroeibare nationalisme en tegen de taalstrijd door andere culturen te omarmen of zelfs in fantasietalen te zingen. Zo kan het dus dat op een Vlaamse folknight in Zwolle duistere magie uit Zweden wordt gecombineerd met een 'patattenpolka' en zelfs een erotisch getinte moordballade van Boudewijn de Groot.
De woorden van Gerrit Komrij in de door Boudewijn gezongen Kinderballade zijn huiveringwekkend. In de ontluikende liefde tussen de gazelle en de tere engel sijpelt het bloed vanaf de eerste kus. Soetkin Collier en haar metgezel Tom Theuns geven er een muzikale draai aan die het lied verraderlijker maakt dan het moeras. Daarvoor heeft de zangeres al laten horen hoe een Vlaamse tongval de scherpe Zweedse klinkers verzacht. De dromerige sfeer in 'Vertrouw op mij' is kenmerkend voor de stijl van Collier en haar drie mannen. Dromerig maar ook spannend, mysterieus soms. Theuns kan zich als gitarist uitleven en bepaalt daarmee de sfeer. Zijn kwaliteiten komen bij Collier beter tot hun recht dan in de band Ambrozijn, ook al omdat zijn arrangementen warm worden ingevuld door Didier François op nyckelharp. .
Zo onaards als de muziek van Soetkin Collier & Band kan klinken, zo direct zijn de composities van Wim Claeys (diatonisch accordeon) en Maarten Decombel (akoestische gitaar). Ze noemen zich Göze, ooit uitgelegd als Gezellig Onderuit Zonder Elektriek. Het tweetal vliegt er meteen in met een eerbetoon aan de onlangs overleden grootheid Dirk van Esbroeck. Er volgen opzwepende mazurka's, Noorse ritmes met Vlaamse humor, intieme luisterliedjes, een uitbundige scottisch (De Patatski) en een razend knappe variatie op 'Komt vrienden in den ronde'. Een trekharmonica en een gitaar - muzikaler en veelzijdiger kun je met die twee instrumenten bijna niet zijn. Kom maar op met die polka.
Dick Laning
Hier hoef ik natuurlijk niets aan toe te voegen...
Het melancholieke concert van het Metropole Orkest met Nynke Laverman, Dina Medina en Fábia Rebordao vorige week in de Rotterdamse Doelen vormde een mooie afsluiting van het jaar.
Henk's beste
Een paar weken terug ontving ik Henk's Beste, vier cd's met muziek waar onze Henk dit jaar door gecharmeerd werd. Al een paar jaar rondt hij het jaar af met het samenstellen van een overzichtsalbum die een aardig beeld geeft van het afgelopen jaar. Van de ruim 200 (!) albums die dit jaar zijn cd-kast nog verder deden uitpuilen, selecteerde hij zo'n 80 liedjes voor zijn cd's. Ik was dit jaar ook een van de gelukkigen om zo'n cd te ontvangen.
Bij het doornemen van de liedjes realiseer ik me weer wat voor muziekliefhebber en kenner Henk eigenlijk is. Veel namen waar ik niet of nauwelijks van gehoord heb. Fijn om daar op deze manier mee kennis te maken. Bedankt, Henk! Ik hoop nog vaak zo'n fraaie cd-box van jou te mogen ontvangen.
Henk's Album-Top 10 2008
1) Jim Moray:- Low Culture
2) Micah P. Hinson: Micah P. Hinson and the red Empire Orchestra
3) Nina Kinert - Pets & Friends
4) Damien Jurado - Caught in the Trees
5) Gerard van Maasakkers - Anders
6) Shiner Twins - Southern Belles
7) Arlan Feiles - Come Sunday Morning
8) Fleet Foxes - Fleet Foxes
9) James Yorkston - When The Haar Rolls In
10) Fraser Anderson - Coming up for air
Henk's top-10 van de prachtigste nummers van2008:
1) ‘Foekje' op de EP ‘De Loper' van Sido Martens
2) ‘Beguine' op ‘Hoofdkaas' van De Kift
3) ‘De Vlinder' op ‘Muze' van Martin Korthuis
4) ‘Dag Jozefien' door JW Roy op ‘Gerard van Maasakkers Anders'
5) ‘Cecilia' op ‘Quand On Est Bien Amoureux' van Göze
6) ‘Il aurait dû' op ‘De la nature des choses' van Gabriël Yacoub
7) ‘John Ball' op ‘Trespasser' van Chris Wood
8) ‘In Our Talons' op ‘Hymns for a dark Horse' van Bowerbirds
9) ‘Sleepless Nights' op ‘Gea' van Mia Doi Todd
10) ‘Butterfly Wing' op ‘Off Track Betting' van Nels Andrews
Op naar het volgende muzikale jaar. In Zwolle beginnen we al op 3 januari met een concert van Sarah McQuaid. Ik kijk er naar uit!
Iedereen een gelukkig en muzikaal 2008 toegewenst!
Assie