Afro Celt Sound System - The Source - ECC Records
In 1995 werd Afro Celt Sound System opgericht, een collectief dat Afrikaanse ritmes en Keltische deunen met elkaar vervlocht in een dynamisch en dansbaar geheel. In 2005 verscheen hun laatste studio-album tot dusver, Anatomic, maar ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van de band pakken ze nog een keer groots uit met een nieuw album: The Source. Het is een aanstekelijk album geworden met een spirituele invalshoek.
Er is overigens wel een flinke wissel geweest in de bezetting, er is namelijk een breuk ontstaan tussen diverse oorspronkelijke leden van de band, waardoor er op dit moment twee formaties onder dezelfde naam bestaan (en er nog een tweede album op de plank ligt te wachten tot de rechter uitspraak doet over het geschil). The Source is gemaakt door de groep onder leiding van Simon Emmerson (productie, gitaar, cittern).
Wie oudere cd's van Afro Celt Sound System in huis heeft zal het geluid ongetwijfeld al snel herkennen. Ook The Source bevat een smeltkroes van Keltische en Afrikaanse muziek, hier en daar doorspekt met invloeden uit India en er doen diverse muzikanten mee die ook op de eerste drie albums te horen waren. Leden van de Schotse band Shooglenifty (op viool, banjo en percussie) en uillean pipers Davy Spillane en Ronan Browne zaten in het gezelschap dat Simon Emmerson op het allereerste album van de groep, Sound Magic, om zich heen verzamelde. Ook de mixer van dienst, David Bottrill, is dezelfde als toen. Johnny Kalsi (dhol drum) en N’Faly Kouyaté (balafon, kora, n’gonin, djeli doundoun, djeli tamamba, toumba, zang) deden mee op de opvolger, Release, net als Moussa Sissokho (djembe, talking drum). Emer Mayock (uillean pipes) vult het gezelschap aan op Further In Time. De band met het verleden is dus volop aanwezig, maar er is ook nieuw bloed in de vorm van de Schotse Gaelic rapper Griogair die ook nog eens niet onverdienstelijk uillean pipes en gitaar speelt en de Ierse zangeres en fluitiste Rioghnach Connolly, die een mystiek geluid toevoegt. Daarnaast heeft het vijfkoppige damesensemble Les Griottes (uit Guinee, waar ook Kouyaté vandaan komt) een flink aandeel in het geheel.
De dynamiek klinkt voor het merendeel als vanouds, meeslepend en aanstekelijk, vooral bij The Magnificent Seven (met stuwende fluit, een lekker partijtje elektrische gitaar en een mooie gastrol voor de krachtige percussie van The Dhol Foundation) en het daaropvolgende Cascade met dwingende uillean pipes en hypnotiserende baslijnen is het moeilijk stilzitten. In het middenstuk laat de groep vooral een spirituele kant horen, die met name uitdrukking krijgt door harp (Séana Davey) en fluiten. Hoewel het niet heel zweverig is wordt Where Two Rivers Meet (dat bijna 10 minuten duurt en daarmee het langste nummer is van de plaat) naar mijn smaak te langdradig uitgesponnen, al heeft het zijn momenten met de uillean pipes. Het verhaal van Child Of Wonder weet even later wel te boeien, eerst met gesproken woord in het Engels met een charmant Schots accent en vervolgens door de Gaelic koorzang in de vorm van een soort vraag en antwoordspel. Daarna keren de hypnotiserende ritmes weer terug om uiteindelijk uit te monden in een spetterende afsluiter met Kalsi Breakbeat.
Dit Afro Celt Sound System van Simon Emmerson klinkt voor het merendeel aanstekelijk zoals we dat van de groep gewend waren. Met The Source gaat de groep terug naar de dynamische bron, maar voegt gelijk een spirituele kant toe.
Mirjam Adriaans