Paul van Loo & Ivo Rosbeek - de Verteller - Marista Music Company MCD14158
Het Limburgse duo Paul van Loo & Ivo Rosbeek brengt met de regelmaat van de klok eigenzinnige albums in bijzondere verpakkingen uit. Nadeel van deze verpakkingen is dat de albums een 'speciaal' plekje in de platenkast nodig hebben. Ze komen meestal in de buurt te staan van albums van Sido Martens, een even eigenzinnig artiest die ook regelmatig albums in bijzondere verpakkingen aflevert...
Ook het nieuwe album de Verteller is in een prachtige hoes gestoken, vormgegeven door Ivo Rosbeek. Het duo wordt op dit album bijgestaan door Jop Peters op akoestische en elektrische gitaren. De overige instrumenten worden bespeeld door Ivo Rosbeek. Naast zijn hoofdinstrument de piano hoort u o.a. accordeon, autoharp, harmonium en basgitaar.
Met twaalf liedjes en drie instrumentaaltjes worden 54 minuten volgespeeld. Geen enkele minuut verveelt. De titel van het album de Verteller dekt uitstekend de lading. Liedjes van verleden en vergankelijkheid, zo zou je deze verzameling liederen kunnen omschrijven. Ook de melodieën kennen dezelfde melancholie die de liedjes zo kenmerken. Al in het tweede nummer, het door Thé Lau geschreven Lantaarn, wordt de diepere gedachte achter de plaat bloot gelegd:
"Maar ik zoek niet naar de hemel, ik zoek niet naar de hel
Ik zoek naar de verhalen, die niemand meer vertelt"
In het tweede nummer is het al raak. Sonnet vuur Pap en Mam is een eerbetoon aan alle ouders. Nog niet zo lang geleden stond ik ook op een begraafplaats naar de grafsteen van m'n eigen ouders te kijken. Rosbeek en Van Loo weten de gedachten die dan door je heen kunnen gaan prachtig te verwoorden. Geweldige zangers zijn beide heren niet, verre van dat. Maar hun stemmen passen bij hun liedjes, zoals je ook de stemmen van Leonard Cohen en Bob Dylan in hun liedjes kunt appreciëren. Van de twaalf liedjes zijn maar drie van eigen hand, maar de liederen van o.a. Thé Lau, Ernst Jansz, Leonard Cohen, Hugh Moffatt en Kris Kristofferson krijgen zo'n specifieke Rosbeek-Van Loo behandeling dat het toch echt eigen nummers lijken. Alleen met de vertolking van Pelgrimsgebed van de Zuid-Afrikaanse zangeres Amanda Strydom heb ik wat moeite. Het thema van dit nummer vind ik minder in het geheel passen.
Hoogtepunten zijn Toren van 't leed, de vertaling van Leonard Cohens Tower of song. Mooi is de woordspelling rond het woord leed, in het Limburgse hetzelfde woord voor zowel lied als leed.
Het eigen nummer De gouwe race is ongeveer het meest frivole lied op het album, maar dat past bij de sfeer van de talloze wielerkoersen die elk jaar in het Zuid-Limburgse heuvelgebied gehouden worden. Zelfs bij een niet-wielrenner zoals ik is de Cauberg natuurlijk een begrip.
Paul van Loo en Ivo Rosbeek hebben met de Verteller een album van formaat afgeleverd. In Limburg is het duo al een fenomeen, maar het zou fijn zijn wanneer ook de rest van ons land met deze beide heren kennis maakt. Dit album is een uitstekend visitekaartje, want alle Limburgse teksten zijn keurig in het Nederlands vertaald.
Assie Aukes