Peter Koene De toren (en andere liefdesliedjes) - Eigen beheer bestellen via: www.peterkoene.org of
De naam Peter Koene kwam ik voor het eerst tegen toen hij aan het eind van de jaren 70 van de vorige eeuw in de toenmalige folkkrant Janviool de rubriek Slaet op den trommele startte. In deze rubriek stond de wisselwerking tussen (volks)muziek en politiek engagement centraal. Peter Koene maakte in die tijd deel uit van de politieke theatergroep Proloog en was actief in Werktuig, ook al een groep die de nodige politiek in zijn muziek verwerkte.
In de folkwereld was Peter Koene toen al een oudgediende. Al in 1966 debuteerde hij met traditionele liederen op gitaar in de Amsterdamse folkclub van Thon Fikkerman. Peter Koene was een van de eersten die de Amerikaanse folk inruilde voor Nederlandstalige volksmuziek.
Deze Nederlandse volksmuziek heeft altijd zijn aandacht gehad, denk maar aan het album Galgeveld die Koene in 2006 met zangeres Ariëtte Zuidhoff maakte. Een van de balladen van dit album, t Daghet in den oosten staat sinds vorig jaar vermeld in de New Folk Sounds Folkcanon der Lage Landen.
Maar een paar jaar geleden begon het te kriebelen om eigen liedjes te schrijven, die nu eens niet met een politieke manifestatie of een bepaald thema te maken hadden. Het album De toren (en andere liefdesliedjes) is het resultaat.
Duizend liedjes zitten in mn hoofd, maar ze willen maar niet komen, zingt Koene in het openingslied Duizend liedjes. Dit lied geeft aan dat het schrijven niet altijd een gemakkelijk te sturen proces is. Uiteindelijk zijn er veertien liedjes op het album terecht gekomen.
Liedjes die allemaal in meer en mindere mate met Peter Koene te maken hebben. Veel liedjes hebben een retrospectief karakter. In Herinnering mijmert Koene nog redelijk liefdevol over een liefde van lang geleden, maar in Als je blijkbaar (met een mooi Beach Boys-loopje uit Then I kissed her van organist Thijs Heij) komen de frustraties over verloren liefde en idealen in volle hevigheid tot uiting. Gelukkig komt het uiteindelijk allemaal nog goed, getuige het introverte Voor mijn lief. Peter Koene is een zanger die veel tekst nodig heeft en dat blijkt op dit album. Zo verhaalt hij in Nooit meer terug zeer beeldend van zijn familie die drie generaties geleden het leven op het rustige eiland Overflakkee inruilde voor een onzeker bestaan in de grote onbekende stad. Voor mijn kind is het prachtig liedje over het opgroeien van een kind, met alle onzekerheden die dit met zich meebrengt. Dochter Meike ontwierp overigens het cd-hoesje.
Peter Koene lijdt al enige jaren aan kanker. Het prachtige en strijdvaardige Liedje voor K getuigt van zijn ervaringen met deze ziekte. Helaas besluit het album met het stemmige en enigszins gelaten Liedje voor K #2, dat vertelt dat de ziekte terug is. Toch is hij nog steeds strijdbaar.
Nu de jaren gaan tellen, ontvallen ons steeds meer muzikanten van het eerste uur. Peter Koene heeft dit ook aan den lijve ervaren. Al twee van zijn medemuzikanten in de FooFooBand, Bert Aalbers en Baukje Asma zijn overleden. Voor de laatstgenoemde schreef hij het ingetogen en stemmige Afscheid. Violiste Christel van Noort, die een groot aantal nummers prachtig inkleurt met viool en nyckelharpa, komt pal na de opnamen te overlijden. Deze gebeurtenis geeft dit mooie album een trieste rouwrand.
Peter Koene heeft met het album De toren (en andere liefdesliedjes) een prachtig album gemaakt in de beste traditie van zijn oude helden, Pete Seeger en Woody Guthrie. Zijn stem klinkt zacht, maar kraakhelder. Een pluim voor Guy Roelofs die verantwoordelijk was voor de productie. Het enige puntje van kritiek zou het ontbeken van de teksten kunnen zijn. Misschien dat ze op de website geplaatst kunnen worden?
Assie Aukes
Naschrift van de redactie: de teksten staan vanaf nu op de website van Peter Koene. Onder het kopje Luisteren is een pdf-file te downloaden.