chris murphy - the road and the stars
Chris Murphy - The road and the stars - Teahouse records/Chris Murphy Music

Vorig jaar maakte ik voor het eerst kennis met de Amerikaanse zanger-violist Chris Murphy toen het mini-album Two rivers crossing uitkwam. Op dit album was Murphy als soloartiest bezig. Naast zijn viool waren het vooral de ‘looping effects’ die het geluid moesten aankleden. 

Nu ligt dan The road and the stars voor me. Geen nieuw materiaal, maar een compilatie van de albums die Murphy in 2016 en 2017 maakte. Een zeer productieve periode, want er verschenen maar liefst vier albums. 
The road and the stars laat ons, in tegenstelling tot de sobere instrumentatie van Two rivers crossing,  een Chris Murphy horen met een schaar aan begeleidende muzikanten. We horen o.a. Tim O’Brien op mandoline en de ook in Nederland bekende Ted Russell Kamp op basgitaar. 

Op dit album komt duidelijk naar voren dat de muziek van Chris Murphy geworteld is in de Amerikaanse traditie. The road and the stars neigt meer naar Americana dan naar de Keltische folk, hoewel het aanstekelijke Cape Horn klinkt als een vrolijk Iers kroegliedje. Chris Murphy schrijft al zijn materiaal zelf en wel in een bewonderenswaardig tempo. Fijne liederen zoals Sailing The World Alone, Vernon Tool & Die  en Last of the Twickham Blackbirds en swingende instrumentale nummers als het lekker uptempo Connemara Ponies, Music for a Feast en The Hunter and the Fox bewijzen Murphys reputatie als zeer begenadigd violist.
  
Murphy is een redelijke zanger, maar is op z’n minst bewust van zijn beperkingen. Zo laat hij met liefde collega Tim O’Brien de zang op Kitchen Girl verzorgen en dat pakt heel goed uit. 
Op de live opgenomen nummers Caves of Killala en Hard Bargain horen we Murphy zoals hij meestal zijn optredens doet, in z’n eentje met z’n viool. De nummers vallen voor mijn gevoel ietwat uit de toon, door de ruwe mix en door de schaarse begeleiding van alleen viool. Niet slecht, maar het steekt erg af bij de rest van het materiaal op dit mooie overzicht. 

Wat ik me wel afvraag is waarom er gekozen is uit materiaal van albums uit deze twee jaren. De man heeft zeker achttien albums achter zijn naam staan, die hier niet of nauwelijks bekend zijn. Misschien was een compilatie van werk uit meer verschillende albums nog leuker geweest. 

Assie Aukes